Może to ja: o byciu niewłaściwą kobietą

Opinie czytelników

Zbiór autobiograficznych esejów Eileen Pollack, *Maybe It's Me*, oferuje głęboką i zabawną refleksję na temat jej życiowych doświadczeń, zgłębiając tematy tożsamości, oczekiwań społecznych i rozwoju osobistego. Czytelników przyciąga jej dowcip, szczerość i wnikliwe analizy kulturowe, szczególnie w odniesieniu do współczesnych kwestii, takich jak konflikt między Gazą a Izraelem. Eseje różnią się tonem i głębią, zapewniając mieszankę humoru i przejmujących momentów.

⬤ Angażujący i zrozumiały styl pisania, który rezonuje z czytelnikami, przypominając autorów takich jak David Sedaris i Fran Lebowitz.
⬤ Bogata, zabawna eksploracja osobistych doświadczeń i tematów społecznych.
⬤ Eseje wywołują szereg emocji, skutecznie łącząc humor z głębszymi refleksjami na temat życia.
⬤ Inteligencja i dowcip autorki prześwitują, sprawiając, że można się z nią utożsamić pomimo jej akademickiego wykształcenia.

⬤ Niektóre eseje mogą być postrzegane jako zbyt długie lub rozwlekłe, co może prowadzić do braku zaangażowania.
⬤ Nie wszystkie eseje w równym stopniu trafiają do czytelników; niektórzy mogą uznać pewne tematy za mniej interesujące lub znaczące niż inne.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Maybe It's Me: On Being the Wrong Kind of Woman

Zawartość książki:

Eileen ma dziewięć lat i jest zbyt bystra jak na czwartą klasę, ale kiedy klaunowaty szkolny psycholog próbuje zdobyć jej zaufanie, oferując Oreos, dziewczyna odmawia.

W końcu nie przyjmuje prezentów od nieznajomych. Jest to początek relacji miłości i nienawiści z zasadami, które zostały ustanowione dla dziewczynki w latach 60.

w stanie Nowy Jork i które utrzymują się w pewnej formie do dziś. Pollack przechodzi przez studia z fizyki w Yale - przekreślając perspektywy na pracę i miłość - aż do podyplomowego lata, które pozostawia ją „obsikaną, postrzeloną i porwaną”, aż do małżeństwa równych sobie, w którym obie kariery są szanowane, ale jako żona nadal oczekuje się od niej wykonywania wszystkich prac domowych, wychowywania dzieci, podatków, płacenia rachunków i upewniania się, że facet od roto-rootera przyjeżdża na czas. Pollack z przejmującym humorem i szczerym językiem dzieli się próbami bycia inteligentną i kobietą w świecie, który dopiero uczy się języka „bycia obudzonym” na równość płci.

Wspomnienia Pollack zabierają nas na przejażdżkę kolejką górską między satysfakcjonująco humorystycznymi opowieściami z poziomu ulicy o niewinnej ciekawości i wyrachowanej podłości „tweeny” dziewcząt i groźnych mężczyzn, a spojrzeniem z wysokości 20 000 stóp na to, jak się tu znaleźliśmy. Ostatecznie przesłanie Pollack dotyczy więzi międzyludzkich i wytrwałości, ponieważ wciąż jest w grze.