Moje życie z rzeczami: Dzienniki konsumenta

Opinie czytelników

My Life with Things autorstwa Elizabeth Chin bada kulturę konsumpcyjną przez humorystyczny i refleksyjny pryzmat. Jest to autoetnografia, która zachęca czytelników do zbadania własnych relacji z dobrami materialnymi, jednocześnie angażując się w koncepcje historyczne i kulturowe, w szczególności ideę fetyszyzmu towarowego Marksa. Książka płynnie łączy osobiste anegdoty z szerszą krytyką społeczną, dzięki czemu jest zarówno przystępna, jak i prowokująca do myślenia.

Książka opisywana jest jako zabawna, przejmująca i prowokująca do myślenia, z błyskotliwym i autoironicznym dowcipem. Wykorzystuje osobiste historie, aby nawiązać kontakt z czytelnikami i sprowokować refleksję na temat kultury konsumpcyjnej. Styl pisania pozwala na swobodną lekturę, a jednocześnie opiera się na poważnych rozważaniach intelektualnych i etycznych. Dostarcza nowych perspektyw i spostrzeżeń na temat naszego przywiązania do przedmiotów materialnych.

Niektóre koncepcje, takie jak fetyszyzm towarowy, mogą nie być jasno sformułowane dla wszystkich czytelników. Połączenie osobistych narracji z głębszymi dyskusjami filozoficznymi może nie spodobać się tym, którzy szukają prostej narracji.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Life with Things: The Consumer Diaries

Zawartość książki:

Niekonwencjonalna i prowokująca książka My Life with Things jest medytacją Elizabeth Chin na temat jej relacji z dobrami konsumpcyjnymi oraz krytycznym stwierdzeniem na temat polityki i metody antropologii.

Chin koncentruje książkę na wpisach do dziennika, które koncentrują się na przedmiotach codziennego użytku - gałkach szafek kuchennych, butach, pianinie - i wykorzystuje je do dogłębnego zbadania sposobów, w jakie konsumpcja rezonuje z osobistym i społecznym znaczeniem: od pisania miłosnych haikusów o jej ulubionym lakierze do paznokci i omawiania rasowych implikacji jej czapki na zęby, po ujawnienie, w jaki sposób wykorzystała zakupy, aby poradzić sobie z poronieniem i zastanawianie się, w jaki sposób jej mała córka pomyślała, że potrzebuje Lunesty. Przez cały czas Chin pamięta o związku Karola Marksa i jego rodziny z ich dobytkiem, rysując podobieństwa między serwetkami Marksa, produkcją bielizny stołowej z końca XIX wieku i własną kolekcją pościeli w stylu vintage.

Chin w sposób szczery i odświeżający ujawnia złożoność swoich przywiązań do rzeczy, polegania na nich i skomplikowanych relacji z nimi. W ten sposób skłania czytelników do ponownego przemyślenia własnej konsumpcji, a także założeń dotyczących możliwości kreatywnego stypendium.