Moje życie jako odkrywcy: Autobiografia pierwszego człowieka, który dotarł na biegun południowy

Opinie czytelników

Książka „My Life as an Explorer” autorstwa Roalda Amundsena oferuje zwięzły przegląd jego wypraw i wgląd w jego skrupulatne przygotowania do eksploracji polarnej. Jednak znaczna jej część dotyczy skarg Amundsena na różne osoby zaangażowane w jego ekspedycje, co dla niektórych czytelników zepsuło ogólne wrażenia z lektury.

⬤ # Łatwa w czytaniu i zapewnia interesujący wgląd w planowanie i przygotowania Amundsena do eksploracji.
⬤ Zawiera unikalne fakty na temat jego wypraw, których nie można znaleźć w innych relacjach.
⬤ Wielu czytelników doceniło krótki charakter książki, co czyni ją dobrą lekturą uzupełniającą.
⬤ Przypadnie do gustu fanom eksploracji polarnych.

⬤ Autor spędza znaczną część książki narzekając na konflikty z innymi odkrywcami i współpracownikami, co niektórzy czytelnicy uznali za frustrujące i odciągające od narracji.
⬤ Książka nie jest kompleksową autobiografią, skupiając się bardziej na niektórych wyprawach niż na jego życiu.
⬤ Krytycy zauważyli, że umiejętności pisarskie Amundsena nie były tak silne jak innych współczesnych odkrywców, co wpłynęło na jakość literacką książki.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Life as an Explorer: Autobiography of the First Man to Reach the South Pole

Zawartość książki:

Roald Amundsen był norweskim odkrywcą, którego zespół jako pierwszy dotarł na biegun południowy - oto jego zdumiewająca historia, opowiedziana jego własnymi słowami.

Amundsen zaczyna od wyjaśnienia, że nie urodził się z pragnieniem odkrywania najdalszych, niezbadanych regionów świata. W wieku piętnastu lat otrzymał w prezencie pamiętniki Sir Johna Franklina, słynnego brytyjskiego odkrywcy, które wzbudziły w nim natychmiastowe zainteresowanie. Zostało ono dodatkowo zwiększone przez obowiązkową służbę wojskową Amundsena, której część polegała na przemierzaniu surowych, zaśnieżonych terenów. Niemal natychmiast po zakończeniu służby w armii, Amundsen rozpoczął dalsze eksploracje w głębi koła podbiegunowego.

W wieku dwudziestu pięciu lat Amundsen został przyjęty do Belgijskiej Ekspedycji Antarktycznej - wydarzenie, które uważa za bardzo szczęśliwe. To właśnie tutaj zdobył pierwsze doświadczenia z klimatem Antarktydy i zaczął rozważać zorganizowanie zespołu, który dotarłby do bieguna południowego. To była epicka podróż.

Drużyna Amundsena, wyposażona w sanie prowadzone przez psy i odziana w grube futra, stała się pierwszymi ludźmi, którzy kiedykolwiek postawili stopę na biegunie południowym.

W dalszej części książki Amundsen wyjaśnia swoje wysiłki zmierzające do wytyczenia Przejścia Północno-Zachodniego w najodleglejszych dzikich rejonach Kanady. W tym celu na początku lat dwudziestych wykorzystał samoloty. Jednak z powodu zawirowań gospodarczych po pierwszej wojnie światowej miał trudności z finansowaniem swoich wypraw. Niemniej jednak jego duch pozostał niezachwiany - w rzeczy samej, wytrwałość, która doprowadziła Roalda Amundsena tak daleko, świeci na tych stronach.