Ocena:
Książka przedstawia złożoną eksplorację myśli Einsteina na temat mechaniki kwantowej i chociaż jest uważana za znaczący wkład w tę dziedzinę, wymaga silnego zaplecza w fizyce i matematyce, aby w pełni zrozumieć. Czytelnicy, którzy włożą wysiłek i zaangażują się w dodatkowe zasoby, mogą uznać to za satysfakcjonujące.
Zalety:⬤ Znaczący wkład w wiedzę
⬤ jasne wyjaśnienia trudnych pojęć
⬤ bogate w wnikliwe doświadczenia dla tych, którzy studiują rygorystycznie
⬤ najlepiej czytać razem z witryną Doyle's Information Philosopher.
⬤ Wymaga solidnej wiedzy z zakresu fizyki i matematyki
⬤ trudna do zrozumienia dla osób bez wcześniejszej wiedzy w tej dziedzinie
⬤ może być trudna do przeczytania bez dodatkowych zasobów.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
My God, He Plays Dice!: How Albert Einstein Invented Most Of Quantum Mechanics
Czy to możliwe, że najsłynniejszy krytyk mechaniki kwantowej w rzeczywistości wynalazł większość jej fundamentalnie ważnych koncepcji?
Oprócz skwantowania energii światła i dostrzeżenia jej wymienności z materią E = mc 2, Einstein jako pierwszy dostrzegł wiele z najbardziej fundamentalnych aspektów fizyki kwantowej - kwantowe wyprowadzenie prawa promieniowania ciała doskonale czarnego, nielokalność i natychmiastowe działanie na odległość (1905), wewnętrzną strukturę atomów (1906), dualizm fala-cząstka i "kolaps" aspektu falowego (1909), prawdopodobieństwa przejścia dla procesów emisji i absorpcji, które wprowadzają indeterminizm za każdym razem, gdy materia i promieniowanie oddziałują ze sobą, czyniąc mechanikę kwantową teorią statystyczną (1916-17), nierozróżnialność cząstek elementarnych z ich dziwnymi statystykami kwantowymi (1925) oraz nierozdzielność i splątanie oddziałujących identycznych cząstek (1935).
Społeczność fizyków potrzebowała osiemnastu lat, aby zaakceptować hipotezę Einsteina o kwantach światła. Dostrzegł on dualizm fala-cząstka piętnaście lat przed deBroglie'em, Schr dingerem, Heisenbergiem i Bohrem. Dostrzegł indeterminizm dekadę przed zasadą nieoznaczoności Heisenberga. Dostrzegł nielokalność już w 1905 roku, przedstawiając ją formalnie w 1927 roku, ale została ona zignorowana. W artykule Einsteina-Podolskiego-Rosena z 1935 roku zbadał nierozdzielność, która została nazwana "splątaniem" przez Schr dingera.
W radykalnej rewizji historii fizyki kwantowej Bob Doyle bada ideę obiektywnej rzeczywistości Einsteina, aby rozwiązać kilka z najbardziej zagadkowych tajemnic kwantowych, w tym eksperyment z dwiema szczelinami, splątanie kwantowe i mikroskopijną nieodwracalność.
