Modernism's Mythic Pose: Gender, Genre, Solo Performance
Świat starożytny stanowił niekonwencjonalne źródło inspiracji dla pokolenia modernistów. Opierając się na przykładach z literatury, tańca, fotografii i filmu, Modernism's Mythic Pose argumentuje, że odmiana antymodernistycznego klasycyzmu przenika modernistyczne celebracje nowości, szoku i technologii.
Kamieniem węgielnym studium Prestona jest delsartyzm - popularny ponadnarodowy ruch, który promował mityczne pozowanie, poetycką recytację i inne hybrydowe występy solowe dla zdrowia i rozwoju duchowego. Wywodzący się od XIX-wiecznego teoretyka aktorstwa Franois Delsarte i w dużej mierze zorganizowany przez kobiety, delsartyzm ukształtował modernistyczne przedstawienia, gatunki i idee płci. Nawet Ezra Pound, słynny promotor "nowego", sprawił, że starożytne postacie przemawiały w "starym" gatunku monologu dramatycznego i wykonywały publiczne recytacje. Odkrywając precedensy w dziewiętnastowiecznych popularnych rozrywkach i hybrydowych przedstawieniach delsartyzmu, książka ta rozważa kanonicznych modernistów Pounda i T.S. Eliota, mniej znanych poetów, takich jak Charlotte Mew, rosyjskiego filmowca Lwa Kuleszowa, międzynarodową gwiazdę tańca Isadorę Duncan oraz H.D. jako poetę i aktora filmowego.
Interdyscyplinarne zaangażowanie Prestona w performans, poetykę, taniec nowoczesny i niemy film pokazuje, że studia nad modernizmem często nadmiernie podkreślają zerwanie z przeszłością. Modernizm stawiał również mit w ambiwalentnej relacji do nowoczesności, zatrzymania w marszu postępu, który mógł funkcjonować jako eskapizm, sceptyczna krytyka lub figura śmierci bogów i cywilizacji.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)