Model świata kolonizatora: Geograficzny dyfuzjonizm i europocentryczna historia

Opinie czytelników

Książka Jamesa Blauta „The Colonizer's Model of the World” stanowi przekonującą krytykę europocentryzmu, podważając pojęcie europejskiej wyższości przed 1492 rokiem. Podczas gdy autor systematycznie demontuje kilka eurocentrycznych teorii, niektóre krytyki podkreślają brak spójności w organizacji i wybiórcze argumenty, które budzą wątpliwości co do rygoru i głębi książki. Mimo to jest ona uważana za znaczący wkład w dyskusje na temat globalizacji i kolonizacji, oferując perspektywę, która nadaje priorytet historii i wkładowi społeczeństw pozaeuropejskich.

⬤ Silna krytyka europocentryzmu i teorii dyfuzji.
⬤ Oferuje cenny wgląd w historyczny rozwój społeczeństw pozaeuropejskich.
⬤ Wciągający styl pisania, który stymuluje krytyczne myślenie na temat powszechnie akceptowanej narracji historycznej.
⬤ Zapewnia niezbędną korektę popularnych uprzedzeń historycznych.
⬤ Zachęca czytelników do ponownego rozważenia stronniczych poglądów na historię i kulturę.

⬤ Trudna lektura ze względu na gęsty akademicki styl i brak płynności.
⬤ Niektóre argumenty są postrzegane jako przesadzone lub pozbawione istotnych dowodów.
⬤ Organizacja treści jest krytykowana jako chaotyczna, co stanowi wyzwanie dla zrozumienia.
⬤ Wybiórcze stosowanie przykładów może osłabiać siłę nadrzędnych twierdzeń.
⬤ Emocjonalny ton może umniejszać rygor akademicki, sprawiając, że niektóre części wydają się mniej naukowe.

(na podstawie 20 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Colonizer's Model of the World: Geographical Diffusionism and Eurocentric History

Zawartość książki:

Książka najpierw definiuje europocentryczny dyfuzjonistyczny model świata jako taki, który zakłada stały rdzeń świata, "Wnętrze", w którym ewolucja kulturowa jest naturalna i ciągła, oraz stałe peryferie i "Zewnętrza", w których ewolucja kulturowa jest głównie efektem dyfuzji idei, towarów, osadników i kontroli politycznej z rdzenia.

Etnohistoria doktryny jest prześledzona od jej XVI-wiecznych początków, poprzez jej rozkwit w okresie klasycznego kolonializmu, aż do jej obecnej formy w teoriach rozwoju gospodarczego, modernizacji i nowego porządku świata. Blaut pokazuje, że większość "zachodnich" badań jest do pewnego stopnia dyfuzjonistyczna i opiera się implicite na idei, że świat ma jedno stałe centrum, z którego emanują zmieniające się kulturowo idee.

Eurocentryczny dyfuzjonizm ukształtował nasze postawy dotyczące rasy i środowiska, psychologii i społeczeństwa, technologii i polityki.