Mit Josa Marta: Konflikt nacjonalizmów na początku XX wieku na Kubie

Opinie czytelników

Książka zawiera kompleksowy przegląd historii Kuby po śmierci José Martí, obejmujący różne kwestie społeczne i polityczne. Jednak tylko krótko porusza wpływ Martiego, co może rozczarować osoby szczególnie nim zainteresowane.

Szerokie omówienie ważnych tematów, takich jak rasa, płeć, ruchy robotnicze i przemoc polityczna na Kubie po uzyskaniu niepodległości; służy jako dobre źródło wprowadzające do zrozumienia tego okresu.

Rola Martíego jest poruszana tylko pobieżnie, co może nie zadowolić czytelników szukających dogłębnej eksploracji jego wpływu.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Myth of Jos Mart: Conflicting Nationalisms in Early Twentieth-Century Cuba

Zawartość książki:

Skupiając się na okresie historii wstrząsanym czterema ruchami zbrojnymi, Lillian Guerra śledzi początki walki Kubańczyków o określenie znaczenia ich tożsamości i charakteru państwa, od ostatniej wojny o niepodległość Kuby w 1895 roku do konsolidacji neokolonialnej hegemonii USA w 1921 roku.

Guerra argumentuje, że przemoc polityczna i konkurujące ze sobą interpretacje jedności społecznej zaproponowanej przez kubańskiego patriotę rewolucyjnego, Jose Martiego, ujawniają sprzeczne wizje narodu - wizje, które różnią się ideologicznym radykalizmem i tym, w jaki sposób określają relacje Kuby ze Stanami Zjednoczonymi. Jak wyjaśnia Guerra, niektórzy nacjonaliści popierali włączenie zagranicznych inwestycji i wartości, podczas gdy inni dążyli do zmiany społecznej poprzez zastosowanie autorytarnego modelu polityki wyborczej; jeszcze inni dążyli do demokratycznego rządu ze sprawiedliwością społeczną i gospodarczą.

Jednak dla wszystkich frakcji wizerunek Martiego stał się głównym środkiem, za pomocą którego Kubańczycy atakowali, kontrolowali i dyskredytowali się nawzajem, aby zachować własną wizję nad innymi. Guerra pokazuje, w jaki sposób konkurujące ze sobą historyczne wspomnienia i walki o kontrolę nad słabym państwem wyjaśniają, dlaczego polaryzacja, a nie konsensus w sprawie idei narodu i charakteru kubańskiego państwa, definiowała kubańską politykę przez cały XX wiek.