Mistyczne języki niemówienia

Opinie czytelników

Książka jest rygorystycznym studium pisma mistycznego, w szczególności jego apofatycznej struktury w różnych tradycjach, podkreślając „wydarzenie znaczenia”, które wykracza poza dualizm podmiot-przedmiot. Krytykuje współczesne oczekiwania dotyczące znaczenia w doświadczeniu i oferuje wgląd w rozumienie pism mistycznych. Eksploracja przez autora „niewypowiedzenia” w języku mistycznym jest podkreślana jako znaczący wkład w dyskurs.

Książka jest dobrze zbadana, dostarczając jasnych wyjaśnień złożonych pojęć. Jest chwalona za wnikliwą krytykę myśli postmodernistycznej i jej zastosowanie do doświadczenia mistycznego. Czytelnicy doceniają jej głębię i inspirację czerpaną z mistycznych prób „niewypowiedzenia”. Ponadto otwiera nowe drogi do dyskursu na temat pism mistycznych.

Niektórzy czytelnicy uważają, że naukowy charakter tekstu stanowi wyzwanie, ponieważ może być zbyt skomplikowany dla osób bez doświadczenia w tym temacie. Praktyczną kwestią, o której wspomniano, są obawy dotyczące jakości wydania w miękkiej oprawie, z doniesieniami o wypadających stronach.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mystical Languages of Unsaying

Zawartość książki:

Przedmiotem Mistycznych Języków Niewypowiedzenia jest ważny, ale zaniedbany sposób mistycznego dyskursu, apofaza, co dosłownie oznacza "mówienie z dala". Czasami tłumaczony jako "teologia negatywna", dyskurs apofatyczny obejmuje niemożność nazwania czegoś, co jest niewysłowione, poprzez ciągłe powracanie do własnych propozycji i nazw. W tym dokładnym studium apofazy w tekstach greckich, chrześcijańskich i islamskich Michael Sells oferuje zrównoważony, krytyczny opis działania języka apofatycznego, konwencji, logiki i paradoksów, które wykorzystuje, oraz dylematów napotykanych przy każdej próbie jego analizy.

Książka ta zawiera lekturę najbardziej rygorystycznych apofatycznych tekstów Plotyna, Jana Szkota Eriugeny, Ibn Arabiego, Marguerite Porete i Meistera Eckharta, z porównawczym odniesieniem do ważnych apofatycznych pisarzy w tradycji żydowskiej, takich jak Abraham Abulafia i Mojżesz de Leon. Sells ujawnia istotne cechy wspólne w pismach tych autorów, pomimo ich.

Szerokie różnice w epoce, tradycji i teologii.

Pokazując, w jaki sposób apofaza działa jako sposób dyskursu, a nie jako teologia negatywna, praca ta otwiera bogate dziedzictwo na ponowną ocenę. Sells pokazuje, że bardziej radykalne twierdzenia pisarzy apofatycznych - twierdzenia, które krytycy często odrzucali jako hiperboliczne lub potępiali jako panteistyczne lub nihilistyczne - są niezbędne do adekwatnego opisu mistycznych języków niewypowiedzenia. Praca ta ma również ważne implikacje dla relacji klasycznej apofazy do współczesnych języków niewypowiedzianego. Sells kwestionuje wiele szeroko rozpowszechnionych charakterystyk apofazy wśród dekonstrukcjonistów, a także szereg powszechnych pojęć na temat średniowiecznej myśli i relacji płci w średniowiecznym mistycyzmie.