Mirth, Medicine and the Military: Wspomnienia ocalałego z Wietnamu z licencją poetycką

Opinie czytelników

Wspomnienia dr Eugene'a Edynaka, „Mirth, Medicine, and the Military”, to barwnie napisana relacja z jego doświadczeń jako chirurga wojskowego podczas wojny w Wietnamie. Poprzez połączenie humoru, przejmujących anegdot i wciągającej opowieści, Edynak dzieli się wyzwaniami i triumfami swojej służby wojskowej, oferując unikalną perspektywę, która rezonuje z czytelnikami, zwłaszcza tymi z wykształceniem medycznym. Książka podkreśla odporność, uzdrawiającą moc śmiechu i złożoność życia wojskowego.

Pamiętnik jest pięknie napisany, wciągający i wciągający, oferując mieszankę humoru i poważnych refleksji na temat wojny. Czytelnicy doceniają zdolność Edynaka do opowiadania historii, wgląd w życie wojskowe oraz skupienie się na odporności i współczuciu. Wielu uważa, że rozdziały są krótkie i strawne, prezentując osobiste anegdoty, które rezonują emocjonalnie. Książka jest wysoce zalecana dla osób zainteresowanych historią wojskowości, medycyną i osobistymi historiami odwagi.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać konkretne anegdoty, takie jak te dotyczące niekonwencjonalnej żywności, za nietypowe lub odstręczające. Niewielka liczba recenzji sugeruje, że chociaż pisarstwo jest wciągające, osoby mniej zainteresowane tematyką wojskową lub medyczną mogą nie połączyć się tak głęboko z treścią.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mirth, Medicine and the Military: A Vietnam Survivor's Memoir with Poetic license

Zawartość książki:

Piszę to wspomnienie, aby wyjaśnić moją rolę w stworzeniu małej jednostki ASH (Army Surgical Hospital), którą zbudowałem w III Korpusie 5. Drużyny Sił Specjalnych C w Bien Hoa w Wietnamie w 1966 i 1967 roku.

Po moim przybyciu przekształciłem prosty 40-łóżkowy akademik rekonwalescencyjny bez możliwości leczenia poważnych urazów, a jedynie ambulatorium zdolne do radzenia sobie z najbardziej drobnymi ranami wojennymi w mini jednostkę urazową, która miała dwie sale operacyjne, obudowę dla terenowej jednostki rentgenowskiej i laboratorium. Kiedy odszedłem, jednostka była w stanie zapewnić niemal pełne spektrum ostrej opieki dla wszystkich urazów wojennych. Chociaż każdy element książki nie jest wojskowy, humor pojawia się na prawie każdym etapie, gdy byłem w medycynie.

Są też historie, w których pomimo mojego względnego braku doświadczenia (naiwności) zwykle kończyły się sukcesem. Oznacza to, że ani nie zostałem porwany, ani nie skończyłem w areszcie.