Miłość to były kraj: A Memoir

Opinie czytelników

Pamiętnik Randy Jarrar jest chwalony za poetycki styl i niezachwianą eksplorację złożonych tematów, takich jak tożsamość, trauma i nadzieja. Podczas gdy wielu recenzentów uznało książkę za wzmacniającą i głęboko rezonującą, niektórzy skrytykowali jej strukturę i wyraźną treść.

Płynne i poetyckie pisanie, głęboko osobiste i możliwe do odniesienia, eksploruje ważne tematy, w tym walkę, tożsamość i wyzwolenie, zachowuje poczucie humoru wśród poważnych tematów, inspiruje i leczy wielu czytelników, chwalonych za szczerość i niekonwencjonalną perspektywę.

Niekonwencjonalna struktura książki może dla niektórych wydawać się chaotyczna, treści o charakterze seksualnym mogą przytłaczać niektórych czytelników, a niektórzy uważają, że tekst nie jest skoncentrowany lub krytykują go jako pretensjonalny.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Love Is an Ex-Country: A Memoir

Zawartość książki:

Queer. Muzułmanin. Arabka. Dumnie gruba femme. Randa Jarrar jest tym wszystkim. W tym "żywiołowym, wyzywającym i introspekcyjnym" pamiętniku z podróży przez kraj, odkrywa, jak czerpać radość w rozpadającej się i wrogiej Ameryce ("The New York Times Book Review").

Randa Jarrar jest nieustraszonym głosem sprzeciwu, który został nazwany "niepoprawnym politycznie" (Michelle Goldberg, The New York Times). Jako Amerykanka wychowana przez pewien czas w Egipcie i urzeczona historią słynnej egipskiej tancerki brzucha podróżującej przez Stany Zjednoczone w latach czterdziestych XX wieku, wyrusza z domu w Kalifornii do swoich rodziców w Connecticut.

Podróż ubarwiają zagraniczne wojaże i wspomnienia z odważnego życia. Odzyskując swoją autonomię po życiu pełnym przetrwania - przemocy domowej jako dziecko, a później jako żona; gróźb i doxxingu po jej wirusowym tweecie na temat Barbary Bush - Jarrar oferuje odważne spojrzenie na przemoc domową, samotne macierzyństwo i seksualność przez pryzmat ukaranego, ale triumfującego ciała. Po drodze szkoli rasistę na postoju, niszczy flagi Konfederacji na pustyni i odwiedza dzielnicę Chicago, w której po raz pierwszy mieszkali jej rodzice-imigranci.

Okrzyknięta "jedną z najlepszych pisarek swojego pokolenia" (Laila Lalami), Jarrar przedstawia euforyczny i krytyczny, zabawny i głęboki pamiętnik, który przemówi do każdego, kto czuł się wymazany, zapewniając: Jestem tutaj. Jestem radosna.