Middlemarch, A Study of Provincial Life: powieść angielskiej pisarki George Eliot (Mary Anne Evans) osadzona w fikcyjnym miasteczku Midlands z 1829 roku

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają zarówno zalety literackie „Middlemarch” jako klasycznej powieści z bogatymi studiami postaci i spostrzeżeniami społecznymi, jak i obawy dotyczące czytelności i fizycznej prezentacji kompaktowego wydania.

Piękne pisarstwo, złożone i interesujące postacie, doskonałe przedstawienie XIX-wiecznej historii społecznej i dobrze wprowadzone wydanie A. S. Byatt. Format twardej oprawy jest atrakcyjny i przenośny, co czyni go atrakcyjnym dla klasycznych czytelników.

Mały rozmiar czcionki (około 9 lub 10 punktów) może utrudniać czytanie, szczególnie starszym czytelnikom. Istnieją obawy dotyczące dostępności wydania i negatywne komentarze na temat stanu otrzymanej książki, w szczególności dotyczące brudnej naklejki na okładce.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Middlemarch, A Study of Provincial Life: a novel by the English author George Eliot (Mary Anne Evans) setting in a fictitious Midlands town from 1829

Zawartość książki:

Middlemarch, Studium życia na prowincji

(George Eliot)

Middlemarch, A Study of Provincial Life to powieść angielskiej pisarki George Eliot (Mary Anne Evans), ukazująca się w ośmiu częściach (tomach) w latach 1871 i 1872. Akcja rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Midlands w latach 1829-1832 i obejmuje odrębne, przecinające się historie z wieloma postaciami. Poruszane są w nich kwestie statusu kobiet, natury małżeństwa, idealizmu, interesowności, religii, hipokryzji, reform politycznych i edukacji. Pomimo elementów komediowych, Middlemarch wykorzystuje realizm, aby objąć wydarzenia historyczne: ustawę o reformach z 1832 roku, wczesne koleje i przystąpienie króla Wilhelma IV. Przygląda się współczesnej medycynie i bada reakcyjne poglądy w osiadłej społeczności stojącej w obliczu niepożądanych zmian. Eliot rozpoczął pisanie dwóch części, które miały złożyć się na powieść w latach 1869-1870 i ukończył ją w 1871 roku. Początkowe recenzje były mieszane, ale obecnie jest ona powszechnie postrzegana jako jej najlepsze dzieło i jedna z największych powieści w języku angielskim. Middlemarch wywodzi się z dwóch niedokończonych utworów, nad którymi Eliot pracowała w latach 1869 i 1870: powieści "Middlemarch" (która koncentrowała się na postaci Lydgate'a) i długiego opowiadania "Miss Brooke" (które koncentrowało się na postaci Dorothei). Pierwsza z nich została po raz pierwszy wspomniana w jej dzienniku 1 stycznia 1869 roku jako jedno z zadań na nadchodzący rok.

W sierpniu zaczęła pisać, ale postępy ustały w następnym miesiącu z powodu braku pewności siebie i rozproszenia spowodowanego chorobą syna George'a Henry'ego Lewesa, Thorniego, który umierał na gruźlicę. (Eliot mieszkała z Lewesem od 1854 roku w ramach otwartego małżeństwa). Po śmierci Thorniego 19 października 1869 roku, wszystkie prace nad powieścią zostały wstrzymane i nie jest pewne, czy Eliot zamierzała wznowić je w późniejszym terminie. W grudniu napisała o rozpoczęciu kolejnej historii na temat, który rozważała "odkąd zaczęłam pisać beletrystykę". Do końca miesiąca napisała sto stron tej historii i zatytułowała ją "Miss Brooke". Chociaż dokładna data nie jest znana, proces włączania materiału z "Middlemarch" do historii, nad którą pracowała, trwał do marca 1871 roku. W trakcie komponowania Eliot stworzyła notatnik zawierający setki cytatów literackich, w tym fragmenty poetów, historyków, dramaturgów, filozofów i krytyków w ośmiu różnych językach. Do maja 1871 roku rosnąca długość powieści stała się dla Eliota powodem do niepokoju, ponieważ groziła przekroczeniem trzytomowego formatu, który był normą w publikacjach. Problem potęgował fakt, że ostatnia powieść Eliota, Felix Holt, the Radical (1866) - również osadzona w tej samej Anglii sprzed reformy - nie sprzedawała się dobrze.

Do wydawcy Johna Blackwooda, który poniósł stratę na nabyciu angielskich praw do tej powieści, Lewes zwrócił się jako agent literacki Eliota. Zasugerował, by powieść została wydana w ośmiu dwumiesięcznych częściach, zapożyczając metodę z powieści Victora Hugo Les Mis rables.