Mentalne życie modernizmu: Dlaczego poezja, malarstwo i muzyka zmieniły się na przełomie XX i XXI wieku

Opinie czytelników

Książka przedstawia dyskusję na temat przejścia od tradycjonalizmu do modernizmu, z różnymi spostrzeżeniami i podejściami. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą i docenili eksplorację sztuki w tym kontekście, inni skrytykowali ją za zbyt techniczną, zagmatwaną w argumentach i pozbawioną oryginalności.

Omawia interesujące tematy dotyczące przejścia od tradycjonalizmu do modernizmu, zawiera dobre przykłady z różnych dziedzin sztuki i ponownie wzbudza zainteresowanie ideami końca XX wieku.

Niektóre części są zbyt techniczne i trudne do zrozumienia, szczególnie w odniesieniu do poezji. Istnieją problemy z formatowaniem w wydaniu Kindle, niejasnym myśleniem i niejasnymi odniesieniami historycznymi, a książka jest postrzegana przez niektórych jako pozbawiona nowych spostrzeżeń i wypełniona nieistotnymi przykładami.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mental Life of Modernism: Why Poetry, Painting, and Music Changed at the Turn of the Twentieth Century

Zawartość książki:

Argument, że modernizm jest zjawiskiem poznawczym, a nie kulturowym.

Na początku XX wieku poezja, muzyka i malarstwo przeszły morską zmianę. Poezja porzuciła rymy i metrum, muzyka przestała być skoncentrowana na tonacji, a malarstwo przestało mieć na celu wierne odwzorowanie. Te artystyczne zmiany zostały przypisane czynnikom kulturowym, począwszy od rewolucji przemysłowej i technicznej innowacji fotografii, a skończywszy na psychoanalizie Freuda. W tej książce Samuel Jay Keyser argumentuje, że innowacje stylistyczne zachodniego modernizmu odzwierciedlają nie zmianę kulturową, ale poznawczą. Za modernizmem stoi to samo zjawisko poznawcze, które doprowadziło do rewolucji naukowej w XVII wieku: mózg napotyka na swoje naturalne ograniczenia.

Keyser argumentuje, że transformacja w poezji, muzyce i malarstwie (tak zwanych sztukach siostrzanych) jest wynikiem porzucenia naturalnej estetyki opartej na zestawie reguł wspólnych dla artysty i publiczności, i że jest to praktycznie ta sama zmiana poznawcza, która nastąpiła, gdy naukowcy porzucili mechaniczną filozofię rewolucji galileuszowej. Kulturowe wyjaśnienia modernizmu mogą być nadal istotne, ale są raczej epifenomenalne niż przyczynowe. Artyści czuli, że tradycyjne formy sztuki zostały wyczerpane i zaczęli uciekać się do prywatnych formatów - pisanek z ukrytym i często niedostępnym znaczeniem. Keyser sugeruje, że kiedy artyści odrzucili swoją naturalną estetykę rządzoną regułami, oznaczało to zmianę poznawczą; ogólna inteligencja zastąpiła wrodzoną skłonność. Artyści używali innej części mózgu do tworzenia, a widzowie zostali zmuszeni do nadrobienia zaległości.