Zawartość książki:
"Poezja w Melismas Marlona Hacli trwa w oczekiwaniu i przybyciu. W tych wierszach bystre ucho wyczuwa witalność głosu, ekstatyczną elokwencję, gdy pieśń wzmacnia ziemię i nawiązuje do rozpadającego się żalu. Hacla pisze o zuchwałym sentymencie i cudownym świecie, które w tych wierszach przekładają się na idiom, który "przywraca nam pierwotną naturę zwyczajności". Jest to gramatyka patrzenia na świat, do której kultywowania aspiruje przekład Kristine Ong Muslim, słownictwo pełne zaskakujących zwrotów: systemy, które chciałyby nas uciszyć, metoda na naszą zagładę, maszyny wiatru, wiolonczeliści i ich egzorcyzmy. W tym tłumaczeniu przechodzimy przez ten cykl w oczekiwaniu na "czasy, które) insynuują nuty powstania", pobudzenia, które "chwytają temperament rzeczy". - Carlos Quijon, Jr., Historyk i kurator sztuki "To, co najbardziej wyróżnia Melismas Marlona Hacli, to szczera inwokacja - "Tak będę kontynuował: burza z piorunami, która wchodzi do potoku, farbowany serafin, butelkowany skorpion", jego bezdyskusyjne inauguracje presji i wolności - "rozłupywanie skrzypiec siekierą", przełamywanie formy w formę poszarpanych rytmów naszej ponadczasowej Ery Hałasu, proletariackiej i przemysłowej, udomowionej i okrutnej, wszystkie są "pionowymi pikietami" "czczonymi przez dźwięk". " Kristine Ong Muslim, jako tłumaczka akuzmatyczna, jest podstawowym technomancerem objets sonores Hacla.
Podsyca "bolącą pustkę", z której jest w stanie "otworzyć skrzynię, w której są szable" i przekazać korybancki opór języka przeciwko jego własnej wymagającej dyktaturze. Temu traktatowi o samozwrotach dokonujących się w czasie - "To już nie jestem ja", tym "piórom terroru spadającym na moje przybytki" postrzegania tam, gdzie postrzegam dalej, silniejszym "perspektywom wrogów" obok naszej nieustępliwej krytyki rzeczywistości - składam uroczystą wdzięczność. "Tak wiele z Melismas wydaje się insynuować między rozpoznawalnymi rozpaczami codzienności a jej niepokojącymi, szybko konstytuującymi się rezultatami, wszystkożerna świadomość Hacli niepokoi te dwa stany, badając i zniekształcając to, gdzie jest i w co się zmienia, w kształty własnych podejrzeń. Głos wiersza w filipińskim oryginale, tak fachowo ustawiony tuż poniżej histrioniczności, w tłumaczeniu Muslima nabiera klarowności, która podkreśla jego rolę jako "twórcy silników napędzających jego świat": za improwizacyjnym nieuporządkowaniem obrazów kryje się prywatna, niepokojąca celowość, a Ashberowski sposób, w jaki zaimki wypaczają się i wychodzą z materialnych poprzedników.
Zrozpaczony głos, niestrudzenie "eulogizując" przyszłość, eskaluje swoje podejrzenia w wiedzę, skutecznie uprzedzając, ale także prowadząc się w kierunku horroru, i wywiera tyranię wyobraźni nad rzeczywistością, która w prowokacyjnej sztuce, takiej jak w tej książce, wydaje się bardzo podobna do wolności". -Mark Anthony Cayanan, autor książek Narcissus (Ateneo de Manila University Press, 2011), Except you enthrall me (University of the Philippines Press, 2013) i Unanimal, Counterfeit, Scurrilous (Giramondo Publishing, w przygotowaniu w 2021 r.) "To, co najbardziej wyróżnia Melismas Marlona Hacli, to szczera inwokacja - "Tak będę kontynuował: burza z piorunami, która wpada do potoku, farbowany serafin, butelkowany skorpion", jego bezdyskusyjne inauguracje presji i wolności - "rozłupywanie skrzypiec siekierą", przełamywanie formy w formę porozrywanych rytmów naszej ponadczasowej Ery Hałasu, proletariackiej i przemysłowej, udomowionej i okrutnej, wszystkie są "pionowymi pikietami" "czczonymi przez dźwięk". " Kristine Ong Muslim, jako tłumaczka akuzmatyczna, jest podstawowym technomancerem objets sonores Hacli. Podsyca "bolącą pustkę", z której jest w stanie "otworzyć skrzynię, w której trzymane są szable" i przekazać korybantyczny opór języka przeciwko jego własnej wymagającej dyktaturze..." - Mariesal Bustamante, autor Mulligan (High Chair, 2016)
