Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia kompleksową i prowokującą do myślenia historię Meksyku, badając jego przywódców i złożoność krajobrazu politycznego od 1810 do 1996 roku. Jej celem jest przedstawienie zrównoważonego spojrzenia, wykraczającego poza tradycyjną narrację o bohaterach i złoczyńcach, przy jednoczesnym podkreśleniu znaczenia zrozumienia przeszłości Meksyku w celu uchwycenia jego obecnego kontekstu.
Zalety:⬤ Dobrze napisana, wciągająca i pouczająca
⬤ oferuje unikalną wewnętrzną perspektywę meksykańskiego historyka
⬤ skutecznie łączy historię polityczną z kontekstem kulturowym
⬤ przemawia zarówno do ogółu czytelników, jak i tych poszukujących naukowych spostrzeżeń
⬤ podkreśla złożoność meksykańskiego przywództwa i historii
⬤ może być wnikliwa dla osób pochodzenia meksykańskiego, które chcą poznać swoje dziedzictwo.
Wady:⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że brakuje jej głębi w badaniu niektórych okresów politycznych
⬤ krytyka dotyczy tendencji do romantyzowania lub usprawiedliwiania działań niektórych przywódców kosztem szerszych kwestii społecznych
⬤ narracja może być postrzegana jako zbyt złożona lub barokowa dla czytelników niezaznajomionych z historią Meksyku
⬤ niektórzy uważają, że skłania się ku marksistowskiej interpretacji, która może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.
(na podstawie 60 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Mexico: Biography of Power
Zawartość książki:
Historia współczesnego Meksyku, 1810-1996.
"Magisterialna historia.... Z pewnością przez wiele lat będzie standardową historią postkolonialnego Meksyku”. -- Wall Street Journal.
Koncentracja władzy w osobie caudillo (przywódcy) jest tak samo kształtującym elementem meksykańskiej kultury i polityki, jak historyczne dziedzictwo azteckich cesarzy, Corteza, hiszpańskiej Korony, Matki Kościoła i mieszania się ludności hiszpańskiej i indiańskiej w kulturę metyską. Enrique Krauze pokazuje, jak historia staje się biografią podczas stulecia caudillos, od powstańczych księży w 1810 roku do Porfirio i rewolucji w 1910 roku. Era rewolucji, kończąca się w 1940 roku, została zdominowana przez życie siedmiu prezydentów - Madero, Zapaty, Villi, Carranzy, Obregona, Callesa i Cardenasa. Od 1940 r. dominująca władza prezydentów utrzymywała się przez lata boomu i kryzysu. Głównym pytaniem dla współczesnego państwa, z dzisiejszym prezydentem Zedillo, jest to, czy władza ta może zostać zdecentralizowana, aby zakończyć cykle historii jako biografie władzy.
