Ocena:
Książka Davida Grevena o filmie „Maurice” z 1987 roku to kompleksowa, napisana z pasją analiza, która stara się na nowo zdefiniować znaczenie filmu w kinie queer. Dzięki skrupulatnym badaniom i wnikliwym komentarzom, Greven dostarcza przekonujących argumentów na rzecz artystycznego i tematycznego znaczenia filmu, wraz z dogłębną eksploracją jego materiału źródłowego i kontekstu.
Zalety:Książka jest dobrze napisana i dogłębnie zbadana, oferując unikalne krytyczne spostrzeżenia. Pasja Grevena do filmu jest widoczna, dzięki czemu jest to wciągająca lektura. Zapewnia szczegółowe badanie tematów, wyborów obsadowych i kontekstowych porównań z innymi filmami o tematyce gejowskiej. Włączenie monochromatycznych screencapsów i zdjęć poprawia wrażenia z lektury.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać ton Grevena za nieco zbyt entuzjastyczny lub „cheerleaderkowy”, co może umniejszać rygor naukowy oczekiwany w tekstach akademickich. Skupienie się na jednym filmie może nie przypaść do gustu wszystkim czytelnikom, zwłaszcza tym, którzy preferują szersze analizy lub różne tematy w ramach kina queer.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Maurice: Volume 8
Maurice, adaptacja powieści E. M.
Forstera autorstwa Jamesa Ivory'ego z 1987 roku, śledzi podróż edwardiańskiego mężczyzny od przebudzenia pożądania i miłości do mężczyzn do samoakceptacji. Jeden z najbardziej opornych politycznie filmów lat 80-tych, Maurice odważył się przedstawić historię coming-outu młodego mężczyzny i szczęśliwe zakończenie dla jego kochanków, Maurice'a i Aleca. James Ivory i producent Ismail Merchant, para, której kino jest synonimem adaptacji filmów z epoki, wydali Maurice'a w pierwszej dekadzie AIDS, w czasach rażącej transatlantyckiej homofobii.
Krytyka po premierze opisała Ivory'ego jako powierzchownego i statecznego reżysera, podczas gdy film został odebrany jako regres do niekinematograficznego i zbyt wiernego stylu, który charakteryzował wczesne adaptacje Merchant Ivory Productions. Dzięki uważnej lekturze powieści Forstera i analizie charakterystycznego stylu wizualnego Ivory'ego, niezatartej ścieżki dźwiękowej Richarda Robbinsa oraz występów Jamesa Wilby'ego, Hugh Granta i Ruperta Gravesa, David Greven argumentuje, że film jest wzorem sympatycznej adaptacji.
To studium uznaje film za najlepsze z dzieł Merchanta Ivory'ego, dowodząc niedocenionego talentu Ivory'ego jako reżysera o wielkiej subtelności i inteligencji, a także filmu, który warto odzyskać od krytyków. Rozumiejąc Maurice'a jako w pełni zrealizowane dzieło sztuki i adaptacji, ten tom oferuje wgląd w to, jak oszałamiająca powieść o miłości gejowskiej stała się klasykiem kina queer.
