Ocena:
Książka przedstawia intrygujące koncepcje związane z orbitami planet i ich matematycznymi zależnościami, choć często brakuje jej jasności i przystępności. Czytelnicy doceniają głębię informacji, ale wyrażają frustrację z powodu zawiłych wyjaśnień i niskiej jakości diagramów.
Zalety:⬤ Prezentuje interesujące i głębokie koncepcje
⬤ bada relacje w mechanice nieba
⬤ doskonałe diagramy, które pomagają w wizualizacji
⬤ prowokujące do myślenia treści, które zachęcają do dalszego czytania na ten temat.
⬤ Trudny styl pisania, który wymaga wielokrotnego czytania w celu zrozumienia
⬤ niektóre diagramy są źle zaprojektowane
⬤ wyjaśnienia mogą być niewyraźne i niejasne
⬤ może nie być dostępny dla osób bez silnego zaplecza matematycznego lub astronomicznego.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Matrix of Creation: Sacred Geometry in the Realm of the Planets
Ujawnia starożytne zasady matematyczne obalające koncepcję Układu Słonecznego jako przypadkowego tworu.
- Ujawnia, w jaki sposób starożytne cywilizacje zakodowały swoją tajemną wiedzę o niebie w mitologii, muzyce i świętych miarach.
- Pokazuje, w jaki sposób współczesna kultura może czerpać korzyści ze starożytnego astronomicznego i astrologicznego światopoglądu opartego na liczbach.
- Pokazuje rolę proporcji i harmonicznych proporcji w tworzeniu świata materialnego.
Zrozumienie liczby przez ludzkość było głębsze i bogatsze, gdy koncepcja stworzenia była zakorzeniona w bezpośrednim doświadczeniu. Jednak współczesna wrażliwość faworyzuje wiedzę opartą wyłącznie na prawach fizycznych. Zapomnieliśmy o tym, co kiedyś wiedzieli nasi przodkowie: że liczby i ich właściwości tworzą formy świata. Starożytne jednostki miary zawierały w sobie tajemnice kosmicznej proporcji i wyrównania, które są ukryte przez arbitralne jednostki dziesiętne współczesnego myślenia matematycznego.
Święte liczby powstały z obserwacji niebios przez starożytnego człowieka. Tak jak podstawowe liczby dziesiętne odnoszą się do palców u rąk i nóg w kategoriach liczenia, tak każdy niebiański okres dzieli się na inne jak palce, ujawniając podstawowe liczby planetarnego stworzenia. Ten starożytny system sprawił, że sztuka liczenia stała się sztuką sakramentalną, a jej jednostkom nadano duchowe znaczenie wykraczające poza zwykły pomiar. Na przykład jard imperialny zachowuje bezpośredni związek z równikiem, długością dnia i roku oraz wartościami kątowymi Ziemi, Księżyca i Jowisza.
Starożytni zakodowali swoją tajemną wiedzę o niebie w mitologii, muzyce, pomnikach i jednostkach świętych miar. Rozumieli, że dojrzałość świata przyrody jest doskonałością proporcji i zdawali sobie sprawę, że środowisko planetarne - i sam czas - jest dziełem liczb.
