Ocena:
The Dark Lady's Mask autorstwa Mary Sharratt bada życie Aemilii Bassano Lanier, utalentowanej poetki w elżbietańskiej Anglii, przeplatając jej historię z fikcyjnymi elementami z udziałem Williama Szekspira. Książka oferuje szczegółowy portret walki kobiet o uznanie w społeczeństwie zdominowanym przez mężczyzn, jednocześnie podkreślając tematy odporności i kreatywności.
Zalety:⬤ Mocny rozwój postaci i przedstawienie roli kobiet w historii.
⬤ Wciągająca narracja z mieszanką prawdziwych postaci historycznych i zmyślonej fikcji.
⬤ Intrygująca eksploracja feministycznych zmagań i wyzwań stojących przed kobietami w elżbietańskiej Anglii.
⬤ Dobrze zbadana i klimatyczna sceneria, która urzeka czytelników.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali historię za przewidywalną, a zakończenie za niesatysfakcjonujące.
⬤ Sporadyczna gadatliwość i problemy z tempem, które prowadziły do przeskakiwania.
⬤ Współczesne dialogi czasami wydawały się niespójne z kontekstem historycznym.
⬤ Niektórzy czytelnicy mieli problemy z przesłankami dotyczącymi Szekspira.
(na podstawie 56 opinii czytelników)
The Dark Lady's Mask
Uznany za jedną z najlepszych książek roku przez St. Paul Pioneer Press.
"Wciągający bildungsroman, który zmaga się z uderzająco współczesnymi kwestiami płci i identyfikacji religijnej" - New York Times Book Review.
"Znakomity portret renesansowej kobiety podążającej za swoim artystycznym przeznaczeniem w Anglii i we Włoszech, która może - ale nie musi - być Mroczną Damą Szekspira" - Margaret George, autorka bestsellera Elizabeth I.
Aemilia Bassano Lanier jest piękna i utalentowana, ale jej społeczny konformizm na tym się kończy. Często przebiera się, by uciec od pozbawionego miłości małżeństwa i zyskać swobody, którymi cieszą się tylko mężczyźni - i wtedy przypadkowe spotkanie z obdartym, mało znanym poetą Szekspirem zmienia wszystko.
Dwójka outsiderów zawiera literacką umowę: opuszczają ogarnięty zarazą Londyn i udają się do Włoch, gdzie potajemnie zaczynają pisać komedie i gdzie Will zakochuje się w pięknym kraju - i w Aemilii, swojej mrocznej damie. Ich włoska sielanka nie trwa jednak długo. Will zdobywa sławę i fortunę za swoje sztuki w Londynie, a lata później publikuje sonety wyśmiewające jego byłą muzę. Aemilia, nie chcąc pozostać bierną na upokorzenia, bierze pióro w swoją obronę i w obronę wszystkich kobiet.
"Pomysł inteligentnej, pięknej, artystycznej kobiety mówiącej Szekspirowi: 'Będziemy pisać komedie, ty i ja' jest tak mocny, jak wino z czarnego bzu, które warzy domowy personel Aemilii." - Washington Post.
"Nastrojowa, dobrze zbadana, starannie nakreślona... i, podobnie jak sztuki Szekspira, pełna równych części humoru i humoru, aby zadowolić wszystkich." - Minneapolis Star Tribune.
