Martwa natura z pstrągiem potokowym

Opinie czytelników

Czytelnicy niezmiennie chwalą pisarstwo Johna Gieracha za humor, przemyślane refleksje na temat wędkarstwa muchowego i żywe historie, które zanurzają ich w wędkarskim doświadczeniu. Wielu uważa, że jego prace są zarówno zabawne, jak i filozoficzne, dzięki czemu są przyjemne dla szerokiego grona entuzjastów wędkarstwa. Jednak niektóre recenzje wskazują, że jego nowsze prace zawierają ton nostalgii i melancholii, który nie był obecny w jego wcześniejszych pismach.

Wciągające opowiadanie historii, humor, filozoficzne spostrzeżenia, żywe opisy, które przywołują doświadczenie wędkarskie, treści edukacyjne dla różnych typów wędkarzy i spójna jakość w jego pracach.

Późniejsze książki wykazują ton nostalgii i melancholii, który niektórzy mogą uznać za mniej atrakcyjny niż jego wcześniejszy, bardziej buńczuczny i żywy styl; okazjonalne skupienie się na kwestiach politycznych, które mogą odwracać uwagę od głównej narracji.

(na podstawie 43 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Still Life with Brook Trout

Zawartość książki:

Błyskotliwe, dowcipne, przenikliwe eseje o wędkarstwie muchowym, świecie przyrody i życiu w ogóle autorstwa uznanego mistrza pisarzy wędkarskich.

W Still Life with Brook Trout John Gierach po raz kolejny udowadnia, że wędkarstwo, jeśli jest dobrze uprawiane, jest tak samo filozoficznym zajęciem jak sport.

Gierach podróżuje do Wyoming, Maine i innych miejsc, szukając nowych przygód z wędkarstwem muchowym i delektując się znajomymi wodami ze starymi przyjaciółmi. Po drodze medytuje nad znaczeniem dobrych przewodników ("Naprawdę, jedyną rzeczą, którą psychiatra może zrobić, czego nie może zrobić dobry przewodnik, jest wypisywanie recept"), wyzwaniem łowienia łososi ("Łososie grasują. Jeśli nie ma ich teraz, to mogą być za pół godziny. Albo jutro. Albo za miesiąc"), a także zen samotnego wędkowania ("Lubię też to, dokąd zmierza mój umysł, gdy łowię sam, czyli zazwyczaj nigdzie w szczególności i przewidywalną trasą"). W bardziej poważnym tonie zastanawia się nad szkodliwymi skutkami katastrof zarówno naturalnych, jak i spowodowanych przez człowieka: suszy, pożarów i polityki budowy zapór wodnych.

Zastanawiając się nad wycieczką nad mały potok w pobliżu swojego domu, Gierach pisze: "W moich najjaśniejszych chwilach myślę, że spowolnienie... otworzyło ogromne nowe widoki na moją starą domową wodę. To jak przyjaźń, która nie tylko trwa, ale staje się lepsza wbrew przeciwnościom". Podobnie Still Life with Brook Trout udowadnia, że Gierach, podobnie jak samo wędkarstwo muchowe, z czasem staje się głębszy i bogatszy.