Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „MARK IV vs A7V” zapewnia kompleksowy przegląd pierwszej w historii bitwy czołgów między brytyjskimi i niemieckimi czołgami podczas I wojny światowej. Obejmuje rozwój, specyfikacje i szczegóły bojowe czołgów Mark IV i A7V, wraz z ilustracjami i kontekstem historycznym. Czytelnicy doceniają jego wartość edukacyjną i uważają go za odpowiedni elementarz na ten temat, podczas gdy niektórzy wyrażają rozczarowanie głębią w porównaniu z innymi tytułami z serii „Duel” Osprey.
Zalety:⬤ Informacyjna i edukacyjna
⬤ dobrze skonstruowana w formacie Osprey
⬤ dobre ilustracje
⬤ oferuje cenny wgląd historyczny
⬤ odpowiednia dla czytelników początkujących w wojnie czołgów I wojny światowej
⬤ zapewnia techniczne porównania i tło
⬤ przyjemna lektura z interesującymi faktami.
Wady:⬤ Nie tak dogłębna, jak niektórzy czytelnicy oczekiwali
⬤ brakuje szczegółowych informacji na temat modelowania
⬤ niektórzy uznali, że brakuje sekcji dotyczących sytuacji strategicznej i walki
⬤ mniej oryginalnych grafik w porównaniu z innymi tytułami
⬤ niektóre elementy techniczne mogą nie być tak dobrze omówione, jak w innych tytułach Osprey
⬤ rozbieżność w cenach między wersją Kindle i drukowaną.
(na podstawie 26 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Mark IV Vs A7V: Villers-Bretonneux 1918
Zawartość książki:
W marcu 1918 roku Niemcy rozpoczęli serię zmasowanych ataków w celu przełamania impasu na froncie zachodnim i wygrania wojny. Do tego czasu brytyjskie siły pancerne miały już za sobą wiele walk. Niemcy pozostawali jednak w tyle, jeśli chodzi o rozwój opancerzonych wozów bojowych; marcowa ofensywa była świadkiem pierwszego wdrożenia własnego projektu Niemców, A7V. Dążąc do zdobycia ważnego węzła drogowego Amiens, 24 kwietnia Niemcy zajęli Villers-Bretonneux, ale wkrótce zostali powstrzymani przez alianckie siły lądowe. Gdy trzy brytyjskie czołgi Mark IV ruszyły, by wesprzeć kontratak mający na celu odzyskanie miasta, na miejscu pojawiły się trzy niemieckie A7V, rozpoczynając pierwszą w historii bitwę czołg kontra czołg.
Ponieważ dwa z brytyjskich Mark IV były uzbrojonymi w karabiny maszynowe "samicami", oba miały przewagę liczebną i wycofały się po uszkodzeniu przez czołg A7V nr 561 "Nixe". Pozostały "męski" Mark IV, "A1", wyposażony w dwa działa 6pdr, zdołał unieszkodliwić "Nixe", a pozostała para niemieckich czołgów wycofała się. Jako jedyny sprawny czołg na polu bitwy, "samiec" Mark IV przyciągnął ogień niemieckiej artylerii; gdy się wycofywał, siedem brytyjskich lekkich czołgów Whippet zaatakowało niemiecką piechotę, tylko po to, by samemu zostać zaatakowanym przez A7V nr 525 "Siegfried" i niemiecką artylerię.
Niemiecki A7V i brytyjski Mark IV miały podobną masę, rozmiar i prędkość, ale różniły się znacznie pod względem opancerzenia, uzbrojenia i zwrotności. A7V miał grubszy pancerz i prawie dwukrotnie większą moc na tonę, ale jego silniki były podatne na przegrzanie. Para bocznych działek 6pdr w Mark IV zmuszała pojazd do wystawienia bocznego łuku w kierunku wroga, by móc wystrzelić z jednego z głównych działek; mimo to miały one trudności z przebiciem pancerza A7V. Posiadający dwa razy więcej karabinów maszynowych niż Mark IV, A7V miał zamontowane z przodu działo 57 mm, które okazało się zdolne do pokonania pancerza Mark IV, ale kształt niemieckiego czołgu powodował wiele martwych punktów, podczas gdy ograniczony zasięg jego broni skłaniał załogi A7V do manewrowania zygzakiem. Romboidalna konstrukcja Mark IV okazała się lepsza w pokonywaniu okopów, wspinaniu się na przeszkody i poruszaniu się po trudnym terenie.
Jako pierwsze starcie czołg kontra czołg w historii, walki wokół Villers-Bretonneux pokazały nie tylko brytyjski Mark IV i niemiecki A7V, ale także późnowojenne, wszechstronne środowisko, w którym każdy z nich działał. Choć oba pojazdy nie zostały stworzone z myślą o walce z pancerzem wroga, dowiodły one opłacalności takich operacji, co w okresie powojennym doprowadziło do kluczowych postępów w dziedzinie zawieszenia, opancerzenia, celowników, amunicji oraz dowodzenia i kontroli. Podczas gdy Brytyjczycy nadal rozwijali swoje siły pancerne, niemieckie siły pancerne nigdy się nie zmaterializowały i dopiero w okresie powojennym zajęły się tą kwestią.
