Manazuru

Opinie czytelników

Manazuru to nawiedzająca eksploracja pamięci, miłości i straty, przekazana za pomocą unikalnego i eterycznego stylu pisania. Czytelnicy mają mieszane uczucia co do tempa fabuły i jej oderwania od rzeczywistości - wielu docenia jej piękno, podczas gdy inni uważają ją za nużącą lub niejasną. Książka oferuje głębokie refleksje na temat życiowych relacji i natury zapominania, ale może nie spodobać się tym, którzy oczekują konwencjonalnej narracji.

⬤ Pięknie napisana w surrealistycznym stylu
⬤ prowokujące do myślenia tematy o pamięci i stracie
⬤ rezonuje z czytelnikami, którzy cenią literacką głębię
⬤ wyjątkowa mieszanka realnego i nierealnego
⬤ silny wpływ emocjonalny
⬤ wciągająca podróż do umysłu bohatera.

⬤ Tempo jest powolne i niektórzy uważają, że fabuła jest oderwana
⬤ może wydawać się nużąca lub nudna dla czytelników szukających akcji
⬤ narracja może być trudna do naśladowania
⬤ nie każdy doceni brak konwencjonalnej fabuły.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zaskakująco niespokojna i nieskazitelnie zwarta, Manazuru maluje portret kobiety na krawędzi własnych wspomnień i przyszłości.

Minęło dwanaście lat, odkąd mąż Kei, Rei, zniknął, a ona została sama z trzyletnią córką. Jej nowy związek z żonatym mężczyzną - antytezą Rei - doprowadził jej życie do odrętwiającego zastoju, a jej relacje z matką i córką popadły w rutynę, dzień po dniu. Kei zaczyna odbywać wielokrotne podróże do nadmorskiego miasteczka Manazuru, miejsca, które przywołuje jej pamięć do momentu, którego nigdy nie może zlokalizować. Jej czas spędzony nad wodą obejmuje lata niepewności i rosnącej potrzeby znalezienia czegoś.

Dzięki poetyckiemu stylowi obejmującemu surrealizm i groteskę, z tych mrocznych chwil wyłania się cicha czułość. Manazuru to medytacja nad pamięcią - głęboka, precyzyjnie nakreślona eksploracja relacji między kochankami i członkami rodziny.