Makbet

Opinie czytelników

Książka stanowi kompleksowe spojrzenie na adaptację Makbeta Romana Polańskiego, analizując jej znaczenie w gatunku horroru i jej wartość edukacyjną dla uczniów. Nakreśla powiązania między filmem a innymi dziełami, oferując wgląd zarówno w konteksty literackie, jak i filmowe.

⬤ Dobrze napisany i przystępny dla studentów
⬤ oferuje prowokujące do myślenia powiązania między Makbetem a innymi filmami
⬤ służy jako świetne wprowadzenie dla tych, którzy nie znają Polańskiego lub tematyki filmu
⬤ skutecznie pozycjonuje film w gatunku horroru.

W recenzji nie wymieniono żadnych istotnych wad, ale potencjalne ograniczenia mogą obejmować skupienie się na konkretnych interpretacjach, które mogą nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Macbeth

Zawartość książki:

Dlaczego warto pisać o Makbecie (1971) Romana Polańskiego w ramach serii książek poświęconych klasykom gatunku horroru? Ponieważ, jak argumentuje Rebekah Owens, tak jak Banquo w filmie Polańskiego trzyma serię luster, które odbijają obrazy jego następców, które sięgają wstecz do jego własnego syna Fleance'a, tak kolejne kamienie milowe gatunku pokazują swoje pochodzenie od tego dzieła, ich pierwowzoru.

Polański nakręcił wcześniej Wstręt (1965) i Dziecko Rosemary (1968), więc był w pełni świadomy konwencji gatunku horroru, a ten film dostarcza wskazówek do jego własnego leksykonu horroru. Niniejsza książka pokazuje, w jaki sposób Makbet może być odczytywany jako część brytyjskiej tradycji ludowej, wzmacniając odczytanie filmu jako horroru samego w sobie poprzez jego powiązania z The Wicker Man (1973), Blood on Satan's Claw (1971) i Witchfinder General (1968), a następnie argumentuje za uznaniem go za horror jeszcze dalej, łącząc go z późniejszymi amerykańskimi klasykami horroru, takimi jak Halloween (1978).

Analizuje również popularne skojarzenia między filmem a życiem Polańskiego, argumentując, że popierają one postrzeganie filmu jako horroru. Książka ta stanowi pierwszą poważną próbę potraktowania Makbeta Polańskiego jako horroru samego w sobie, a nie wyłącznie jako jednej z wielu adaptacji filmowych Szekspira.