M4 Sherman vs Type 97 ChI-HA: Pacyfik 1945

Opinie czytelników

Książka „M4 Sherman vs Type 97 Chi-Ha” autorstwa Stevena Zalogi stanowi dogłębną analizę wojny pancernej między amerykańskimi i japońskimi czołgami podczas II wojny światowej, szczególnie na Pacyfiku. Chociaż oferuje cenny wgląd w wydajność i taktyczne wykorzystanie czołgów, niektórzy czytelnicy wyrażają frustrację z powodu formatowania serii Osprey i ilości dostarczonych informacji ogólnych.

⬤ Dokładne badania i szczegółowy wgląd w mniej znane aspekty wojny pancernej II wojny światowej.
⬤ Dobre opisy różnic między czołgami i taktyki walki.
⬤ Łatwa lektura z wciągającą treścią, odpowiednia zarówno dla nowicjuszy, jak i entuzjastów.
⬤ Unikalne spojrzenie na bitwy czołgów na Pacyfiku, z pouczającymi zdjęciami i diagramami.
⬤ Ekspertyza Zalogi jest oczywista, dzięki czemu jest to wartościowa lektura dla miłośników historii i modelarzy.

⬤ Niektórzy czytelnicy czują się sfrustrowani formatem serii Osprey, chcąc bardziej skupić się na bezpośrednich konfrontacjach, a nie na informacjach ogólnych.
⬤ Niewystarczająco szczegółowa zawartość dla poważnych historyków lub modelarzy.
⬤ Kilka recenzji wspomina o nudzie lub braku wciągającego tekstu.
⬤ Tematyka może nie być tak ekscytująca jak w przypadku innych bitew, co prowadzi do mniej dramatycznych narracji.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

M4 Sherman vs Type 97 ChI-HA: The Pacific 1945

Zawartość książki:

Chociaż kampania na Pacyfiku nie jest dobrze znana jako teatr walk czołgów, armia amerykańska wysłała prawie jedną trzecią swoich batalionów czołgów na Pacyfik, a Japonia była jednym z pięciu największych producentów czołgów podczas wojny. Nieznajomość bitew czołgowych na Pacyfiku w dużej mierze zależała od taktyki stosowanej na tym obszarze ze względu na ukształtowanie terenu. Czołgi były generalnie używane jako broń wsparcia piechoty, a ukształtowanie terenu uniemożliwiało wykorzystanie czołgów w wojnie manewrowej, która mogłaby doprowadzić do bitew czołg-czołg na dużą skalę. Niniejsza książka rozpoczyna się od przeglądu wczesnych bitew czołgów na Pacyfiku pomiędzy siłami amerykańskimi i japońskimi, począwszy od pierwszych starć na Filipinach w 1941 r. pomiędzy amerykańskimi czołgami lekkimi M3 Stuart i japońskimi czołgami typu 95. Starcia czołgów z Japończykami stały się bardziej powszechne w 1944 roku, gdy obie strony wprowadziły większą liczbę czołgów do strefy walk. Największy japoński atak czołgowy wojny miał miejsce w lipcu 1944 r. na Saipan, ale w kolejnych miesiącach często dochodziło do starć czołgów na Guam i Peleliu. Filipiny były świadkiem największego japońskiego rozmieszczenia czołgów w czasie wojny, a Japończycy wysłali dywizję czołgów na Luzon w 1944 roku. Doprowadziło to do rozległych starć z siłami armii amerykańskiej, czasami czołg kontra czołg, ale często była to mieszanka czołgów, broni przeciwpancernej piechoty, a nawet dział samobieżnych.

W ostatnich dwóch kampaniach wojennych na Iwo Jimie i Okinawie obie strony używały czołgów, a Japończycy ostatecznie doszli do wniosku, że "walka z armią amerykańską to walka z jej czołgami M4".

W tej książce przyjrzymy się dwóm najlepszym czołgom kampanii na Pacyfiku. Po stronie amerykańskiej czołg średni M4A3 Sherman był używany zarówno przez US Army, jak i US Marine Corps. Po stronie japońskiej najlepszym czołgiem bojowym był typ 97-kai Shinhoto Chi-Ha. Była to bardzo nierówna rywalizacja, co jest głównym powodem, dla którego w 1944 r. na Luzonie Japończycy tak niechętnie używali Chi-ha przeciwko Shermanom i woleli używać ich jako okopanych bunkrów. Ilustracje w książce będą zgodne z typowym schematem Duel z ilustracjami profilowymi Shinhoto Chi-ha i M4A3 typu 97-kai, widokami przedstawiającymi amunicję obu typów, ilustracjami wnętrza przedstawiającymi układ wieży w obu typach oraz sceną batalistyczną przedstawiającą typ 97-kai w walce z amerykańskim uzbrojeniem.