Ludzie, którzy latali na ciężkich bombowcach: Czterosilnikowe ciężkie samoloty RAF i USAAF podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 22 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Men Who Flew the Heavy Bombers: RAF and Usaaf Four-Engine Heavies in the Second World War

Zawartość książki:

Znaczące doświadczenie Martina Bowmana jako historyka wojskowości obejmuje ponad czterdzieści lat, w czasie których zgromadził bogaty materiał na temat udziału załóg RAF i Commonwealth oraz amerykańskich 8. i 15. Sił Powietrznych w serii nalotów na miasta, transport ropy naftowej i cele przemysłowe w Trzeciej Rzeszy, których kulminacją było bombardowanie "Round-the-Clock" przez RAF, operujący w nocy na zapomnianym Stirlingu, walecznym Halifaksie i ostatecznie bardziej skutecznym Lancasterze, oraz załogi B-17 Flying Fortress i B-24 Liberator z 8 Armii Powietrznej USA w ciągu dnia na liście celów tak długiej i szerokiej, że wymyka się ona wyobraźni.

Setki godzin żmudnych i opartych na faktach badań oraz wywiadów i korespondencji z licznymi lotnikami i kobietami oraz ich krewnymi w Wielkiej Brytanii, Ameryce i poza nią zostały wplecione w niezwykle czytelny i emocjonalny wylew życia i śmierci w walce nad Trzecią Rzeszą, gdy mężczyźni z RAF-u oraz Commonwealthu i amerykańskich sił powietrznych opisują własnymi słowami fascynującą, Trzymająca w napięciu i skłaniająca do refleksji narracja o połączonej ofensywie bombowej podczas II wojny światowej, która była wynikiem nocnego ataku RAF-u i amerykańskich precyzyjnych ataków bez eskorty na cele w całej Rzeszy, dopóki myśliwce eskortowe P-51 Mustang nie umożliwiły Ósmej Eskadrze przejęcia roli wiodącego partnera bombowego w teatrze.

Luty i marzec 1945 r. przyniosły najbardziej intensywne bombardowania, gdy nazistowska obrona była minimalna lub nieobecna, a wojna była prawie zakończona. Ostateczne zwycięstwo w maju 1945 roku miało naprawdę wysoką cenę.

Połowa ofiar Sił Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych w II wojnie światowej została poniesiona przez Ósme Siły Powietrzne, z ponad 47 000 ofiar, w tym ponad 26 000 zabitych. Dowództwo bombowców RAF straciło 55 573 zabitych z łącznej liczby 125 000 załóg samolotów i 8 403 rannych w akcji, podczas gdy 9 838 zostało jeńcami wojennymi.

Załogom RAF-u i amerykańskich bombowców można było zatem wybaczyć myślenie, że odniosły pyrrusowe zwycięstwo.

Zwycięstwo, które pochłonęło tak duże żniwo, że zanegowało jakiekolwiek poczucie prawdziwego osiągnięcia, choć, jeśli nie nic innego, ludzki wysiłek włożony przez RAF Bomber Command i Ósmą Armię Powietrzną utorował drogę do sowieckiego zwycięstwa na wschodzie.