Ludlow

Opinie czytelników

Recenzje chwalą „Ludlow” jako potężny i poruszający poemat epicki, który skutecznie opowiada tragiczną historię masakry w Ludlow i zmagań górników na początku XX wieku w Ameryce. Wielu czytelników docenia liryczną jakość wiersza, głębię charakterystyki postaci i przedstawiony kontekst historyczny. Niektórzy krytycy zwracają jednak uwagę na dostrzegalną stronniczość narracji, kwestionując przedstawienie wydarzeń i przyznając, że książka może nie spodobać się każdemu.

⬤ Liryczny i mocny język, opisywany jako piękny i sugestywny.
⬤ Głęboko angażująca narracja, która łączy czytelników z historycznymi wydarzeniami i postaciami.
⬤ Unikalna struktura narracyjna jako epicki poemat, oferujący świeże spojrzenie na wydarzenia masakry w Ludlow.
⬤ Silna charakterystyka, szczególnie postaci historycznych, pozwalająca czytelnikom wczuć się w ich zmagania.
⬤ Dobrze zbadana i pouczająca, dostarczająca ważnej lekcji historii.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka wykazuje lewicowe uprzedzenia i może utrwalać pewne narracje bez uwzględnienia złożoności wydarzeń.
⬤ Format jako poezja może być wyzwaniem dla niektórych czytelników, którzy wolą konwencjonalną prozę.
⬤ Tematyka może być dość ciężka i emocjonalna, co nie każdemu może przypaść do gustu.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Język i krajobraz ożywają w tej niezwykle barwnej opowieści o imigrantach w południowym Kolorado.

Są wśród nich Grecy, Włosi, Meksykanie i Szkoci. Ich walka o przetrwanie jest osobista, ale są oni uwikłani w większe wydarzenia amerykańskiej historii w drugiej dekadzie XX wieku, prowadzące do decydującego momentu masakry w Ludlow w kwietniu 1914 roku.

Powieść Davida Masona również wycofuje się z tej historii, kwestionując, czy możemy poznać prawdę o niej, pytając nas, dlaczego chcemy ją poznać. Ostatecznie, w swoim naładowanym i gwałtownym wierszu, wzbogaconym dialektem i snem, Ludlow opowiada o tym, jak mówimy o świecie, jak mówimy o sobie. Jego postacie, zarówno fikcyjne, jak i historyczne, są intensywnie żywe, nawet gdy są zagubione.

Mason udowadnia to, o czym wiedzieli już starożytni, że wiersz pozostaje niezwykłym medium do opowiadania historii. ".