Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Davida Rieffa „A Bed for the Night” oferuje krytyczną analizę współczesnych wysiłków humanitarnych i ich niedociągnięć, w szczególności skupiając się na kompromisach podejmowanych przez główne organizacje pozarządowe. Chwalona za stawianie ważnych pytań na temat humanitaryzmu i jego działań, książka otrzymała mieszane recenzje dotyczące stylu i jasności pisania Rieffa.
Zalety:⬤ Wiarygodna i dobrze zbadana analiza organizacji humanitarnych.
⬤ Podnosi ważne kwestie dotyczące skuteczności i neutralności organizacji pozarządowych.
⬤ Przedstawia wewnętrzną perspektywę wysiłków humanitarnych, rozróżniając między humanitaryzmem a prawami człowieka.
⬤ Prowokuje do myślenia i stawia wyzwania, zachęcając do refleksji nad interwencjami humanitarnymi.
⬤ Przydatna i łatwa lektura dla osób nowych w temacie.
Wady:⬤ Styl pisania może być zawiły i trudny do zrozumienia.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznają ją za powtarzalną i pozbawioną nowych spostrzeżeń.
⬤ Krytyka Rieffa może wydawać się zbyt emocjonalna lub zdezorganizowana.
⬤ Brak jasnych rozwiązań lub propozycji politycznych.
⬤ Niektóre recenzje wspominają, że może być nudna lub usypia czytelników.
(na podstawie 20 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
A Bed for the Night: Humanitarianism in Crisis
Zawartość książki:
Aktualne i kontrowersyjne „A Bed for the Night” ujawnia, w jaki sposób organizacje humanitarne są często zdradzane i nadużywane, i coraz częściej tracą z oczu swój cel. Opierając się na relacjach z pierwszej ręki ze stref wojennych na całym świecie, David Rieff pokazuje nam, co pracownicy organizacji humanitarnych robią w terenie i rosnącą przepaść między ich szlachetnymi ambicjami a rzeczywistymi możliwościami łagodzenia cierpienia.
Opisuje, w jaki sposób wiele organizacji humanitarnych odeszło od swojej założycielskiej zasady neutralności, która dała im dostęp do ofiar, do zachęcania społeczności międzynarodowej do podjęcia działań w celu powstrzymania wojen domowych i czystek etnicznych. Wzywając do interwencji, organizacje humanitarne ryzykują, że będą postrzegane jako biorące stronę w konflikcie, a tym samym zagrażające ich dostępowi do ofiar.
Z kolei poprzez zbyt daleko idące działania, ruch humanitarny pozwolił się przejąć przez największe mocarstwa. Rieff konkluduje, że jeśli organizacje humanitarne mają robić to, co robią najlepiej - łagodzić cierpienie - muszą odzyskać niezależność.
