Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera szczegółowy opis wojny powietrznej w Korei, wzbogacony o osobiste relacje weteranów i kontekst historyczny. Chociaż jest chwalona za swoją głębię i czytelność, niektórzy czytelnicy uważają ją za niezorganizowaną i powtarzalną. Oferuje dobry przegląd dla tych, którzy chcą zrozumieć wydarzenia wojny koreańskiej, ale może frustrować czytelników szukających uporządkowanego materiału badawczego.
Zalety:⬤ Dogłębna i czytelna
⬤ bogata zawartość historyczna
⬤ zawiera wiele osobistych relacji i statystyk
⬤ doskonałe wizualizacje
⬤ dobrze nadaje się dla entuzjastów lotnictwa morskiego
⬤ świetna wartość za cenę Kindle.
Wady:⬤ Słaba organizacja
⬤ brak bibliografii
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za powtarzalną i płytką
⬤ rozmiar druku może być trudny dla starszych czytelników
⬤ przez niektórych określana jako słabo napisana.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Naval Aviation in the Korean War: Aircraft, Ships, and Men
Zawartość książki:
Pierwsza część tej książki obejmuje rolę amerykańskich lotniskowców i samolotów w powstrzymaniu początkowego parcia Korei Północnej na południe, a także ich rolę w słynnym lądowaniu w Inczon i przełamaniu granic Pusan. Ostatnia część pierwszego rozdziału poświęcona jest operacjom morskim podczas marszu piechoty morskiej z Chosin Reservoir do morza w grudniu 1950 roku.
Dalej książka opisuje stabilizację linii frontu po wkroczeniu Chińczyków do wojny w 1951 roku. W tym czasie operacje lotnicze marynarki wojennej koncentrują się na zakłócaniu działań za liniami frontu. Skupiono się na próbach powstrzymania ruchu drogowego i kolejowego przed zaopatrywaniem wojsk komunistycznych i umożliwieniem im przygotowania się do poważnej ofensywy.
Obejmuje to również wprowadzenie F2H Banshee do operacji lotniskowców, co dało USA cztery główne typy samolotów do prowadzenia wojny.
W 1952 roku większość grup lotniskowców spędza czas u wybrzeży Korei Północnej, uderzając w cele wzdłuż rzeki Yalu. Dzięki temu znalazły się one w zasięgu MiG-15.
Pantery F9F marynarki wojennej były używane jako osłona, podczas gdy Corsairy i Skyraidery atakowały główne cele, takie jak kompleksy zapór w górę rzeki i stocznie na północ od Pjongjangu. W 1953 roku operacje lotnicze marynarki wojennej zostały zintensyfikowane w celu nakłonienia komunistów do powrotu do rozmów rozejmowych. Liczba MiG-ów-15 wzrosła do liczby wielokrotnie przewyższającej liczbę samolotów ONZ do ochrony z powietrza.
Misje głębinowe były bardziej niebezpieczne niż kiedykolwiek, a Chińczycy wprowadzili najnowocześniejszą automatyczną broń przeciwlotniczą. Liczba lotów wykonanych przez samoloty US Naval wzrosła w stosunku do rekordowej liczby z poprzedniego roku. Wojna zakończyła się 27 lipca 1953 roku.
