Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Fate, Time, and Language” koncentruje się na pracy licencjackiej Davida Fostera Wallace'a, odnosząc się do filozoficznego argumentu fatalizmu postawionego przez Richarda Taylora. Chociaż książka ta pokazuje intelektualną sprawność Wallace'a i oferuje wnikliwe argumenty, jest ona mocno techniczna i może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników bez doświadczenia w filozofii.
Zalety:Czytelnicy doceniają intelektualną głębię i rygor filozoficznych argumentów Wallace'a, uznając jego wyjątkowy talent. Książka zawiera interesujące elementy biograficzne i prezentuje literacki styl Wallace'a. Zapewnia cenny wgląd w dyskurs filozoficzny otaczający fatalizm i logikę modalną, który niektórzy uznali za przekonujący i pouczający.
Wady:Książka jest krytykowana za swoją techniczną złożoność, co czyni ją mniej przystępną dla czytelników niezaznajomionych z filozofią analityczną lub logiką formalną. Jest opisywana jako sucha i nieprzeznaczona do swobodnej lektury, co sugeruje, że bardziej przypomina ćwiczenie akademickie. Niektórzy czytelnicy uznali, że jest ona wprowadzana w błąd, ponieważ wkład Wallace'a jest przyćmiony przez szerszą dyskusję na temat argumentu Taylora.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Fate, Time, and Language: An Essay on Free Will
Zawartość książki:
W 1962 roku filozof Richard Taylor wykorzystał sześć powszechnie przyjętych założeń, aby zasugerować, że istoty ludzkie nie mają kontroli nad przyszłością. David Foster Wallace nie tylko zakwestionował metodę Taylora, która według niego zakłócała relacje logiki, języka i świata fizycznego, ale także zauważył semantyczną sztuczkę w sercu argumentu Taylora.
Fate, Time, and Language przedstawia błyskotliwą krytykę prac Taylora dokonaną przez Wallace'a. Teza Wallace'a, napisana na długo przed publikacją jego beletrystyki i esejów, ujawnia jego wielki sceptycyzm wobec abstrakcyjnego myślenia, które ma funkcjonować jako zaprzeczenie czegoś bardziej autentycznego i rzeczywistego. Był szczególnie podejrzliwy wobec pewnych paradygmatów myślenia - mózgowego estetyzmu modernizmu, sprytnej sztuczki postmodernizmu - które porzuciły "bardzo stare tradycyjne ludzkie prawdy, które mają związek z duchowością, emocjami i społecznością".
Gdy Wallace podejmuje wyzwanie rzucone wolnej woli przez Taylora, jesteśmy świadkami rozwijającej się perspektywy tego ważnego powieściopisarza, wraz z jego walką o ustanowienie solidnego logicznego gruntu dla swoich przekonań. Niniejszy tom, zredagowany przez Stevena M.
Cahna i Maureen Eckert, odtwarza oryginalny artykuł Taylora i inne prace na temat fatalizmu cytowane przez Wallace'a. Wprowadzenie Jamesa Ryersona łączy wczesną pracę filozoficzną Wallace'a z tematami i poszukiwaniami jego późniejszej fikcji, a Jay Garfield dostarcza krytycznego epilogu biograficznego.
