Lone Star Swing

Opinie czytelników

Książka jest humorystycznym i wnikliwym dziennikiem podróży przeplatanym krytyką muzyczną, w szczególności skupiającą się na mało znanym gatunku western swing i jego kulturowych korzeniach. Choć książka ukazuje głęboką pasję autora do muzyki i jego przygody w Teksasie, ma ona również punkty, w których czytelnicy mogą odczuwać brak głębi w muzycznej eksploracji i spójnej narracji.

Pisanie jest bardzo chwalone za jakość i humor, przemawiając zarówno do entuzjastów muzyki, jak i zwykłych czytelników. Wielu docenia aspekt podróżniczy i odkrywanie osobistych historii związanych z muzyką western swing. Książka ukazuje interesującą perspektywę Teksasu z punktu widzenia obcokrajowca, dzięki czemu jest dostępna dla szerszego grona odbiorców. Służy również jako świetne wprowadzenie do gatunku western swing i otrzymała rekomendacje za wciągającą fabułę.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książka czasami grzęźnie w osobistych anegdotach kosztem głębszej analizy muzycznej. Chaotyczna narracja i okazjonalne odchodzenie od głównego tematu mogą dezorientować czytelników. Dodatkowo, osoby silnie związane z zachodnim swingiem mogą uznać książkę za pozbawioną głębi w odniesieniu do samej muzyki. Pojawiają się również wzmianki o stereotypach podróżniczych i portret Teksasu, który może nie współgrać z niektórymi mieszkańcami.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Ta relacja z jego podróży obejmuje muzea z drutem kolczastym, festiwale cebuli, hoe-downs, ghost-towns, martwe psy i dziesięć tysięcy mil jazdy przez Lone Star State.

Stała ścieżka dźwiękowa z muzyką vintage zespołów takich jak Texas Top Hands, The Lightcrust Doughboys i Modern Mountaineers dopinguje McLeana, gdy z wielkim trudem próbuje wyśledzić jakikolwiek ślad swoich największych bohaterów: Boba Willsa i Texas Playboys. Zarówno w poszukiwaniu muzycznego Graala, jak i w szalenie zabawnym dzienniku podróży, Lone Star Swing oddaje niezwykłe cuda Teksasu i jego niezależnych mieszkańców, jego oszałamiający upał 100 w cieniu, jego płonące w ustach chili....

Przede wszystkim oddaje ducha wspaniałej muzyki kundli - niegdyś niezwykle popularnej, a teraz prawie zapomnianej - którą przemierzył świat, aby ją usłyszeć.