Living Grief: Matczyna odyseja poddania się, odnowy i szalonej radości

Opinie czytelników

„Living Grief” dr Angeliny Avedano to przejmujący pamiętnik, który bada jej podróż jako matki syna, u którego zdiagnozowano zaburzenie schizoafektywne. Książka przeplata osobiste anegdoty z mitologicznymi historiami, oświetlając tematy żałoby, straty i transformacji. Oferuje czytelnikom wgląd w poruszanie się po własnej żałobie i podkreśla znaczenie akceptacji i odnowy w obliczu rozpaczy.

Książka jest pięknie napisana, głęboko emocjonalna i zrozumiała dla każdego, kto doświadczył straty. Zapewnia potężną eksplorację żałoby i uzdrowienia, wykorzystując mitologię, aby pomóc czytelnikom zrozumieć ich własne wyzwania. Recenzenci chwalili szczerość, wrażliwość i zdolność Avedano do wyrażania złożonych emocji związanych z macierzyństwem i chorobą psychiczną. Wielu uznało tę książkę za zmieniającą życie i poleciło ją jako niezbędną lekturę dla rodziców i każdego, kto ma do czynienia z żałobą.

Niektórzy czytelnicy uznali pewne mitologiczne odniesienia za mylące lub trudne do połączenia, co pogorszyło ich ogólne wrażenia. Dodatkowo, intensywność tematu może być dla niektórych przytłaczająca. Niektórzy zauważyli, że wolniejsze segmenty wydawały się mniej wciągające w porównaniu z bardziej dynamicznymi sekcjami.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Living Grief: A Mother/s Odyssey of Surrender, Renewal, and Mad Joy

Zawartość książki:

Living Grief: A Mother/s Odyssey of Surrender, Renewal, and Mad Joy to surowa, rozdzierająca serce relacja Angeliny Avedano, która po raz pierwszy od sześciu lat zobaczyła swojego dorosłego syna i pogodziła się z rzeczywistością jego zaawansowanej choroby schizoafektywnej.

Korzystając z mitów i opowieści, znajduje sposób na nadanie sensu bezsensownej żałobie i przechodzi osobistą metamorfozę. Jej odyseja matki staje się lekcją porzucania marzeń o przyszłości syna, ich związku, jaki sobie wyobrażała, i jej tożsamości jako matki.

Living Grief to nie tylko historia jednej matki, ale także dowód na to, jak strata - bez względu na to, jak wielka czy mała - staje się katalizatorem transformacji.