Ocena:
Książka jest zbiorem listów napisanych przez Min Masudę, japońsko-amerykańskiego medyka, który służył w 442. pułku piechoty podczas II wojny światowej. Zapewnia ona unikalne spojrzenie na doświadczenia Japończyków podczas wojny, zwłaszcza w kontekście internowania. Listy odzwierciedlają zarówno codzienne życie żołnierzy, jak i emocjonalne zmagania, z którymi musieli się zmierzyć, co czyni je znaczącym wkładem w historię.
Zalety:Zapewnia unikalne spojrzenie na doświadczenia Japończyków podczas II wojny światowej, szczególnie w kontekście internowania.
Wady:Listy oferują intymne spojrzenie na codzienne życie i myśli żołnierza, dzięki czemu narracja jest zrozumiała i mocna.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Letters from the 442nd: The World War II Correspondence of a Japanese American Medic
Jest to pierwszy zbiór listów członka legendarnego 442 Zespołu Bojowego, który służył we Włoszech i Francji podczas II wojny światowej. Pisane do żony przez medyka służącego w segregowanej japońsko-amerykańskiej jednostce, listy opisują codzienne życie żołnierza.
Minoru Masuda urodził się i wychował w Seattle. W 1939 roku uzyskał tytuł magistra farmakologii i poślubił Hanę Koriyamę. Dwa lata później Japończycy uderzyli na Pearl Harbor, a Minoru i Hana zostali uwięzieni wraz z tysiącami innych japońskich Amerykanów. Kiedy armia przeprowadziła rekrutację w obozie relokacyjnym, Masuda zdecydował się służyć w 442. W kwietniu 1944 roku jednostka została wysłana za ocean. Walczyli we Włoszech i we Francji, gdzie wyzwolili Bruyeres i uratowali "zagubiony batalion", który został odcięty przez Niemców. Po kapitulacji Niemiec 3 maja 1945 r. Masuda był jednym z ostatnich ochotników, którzy opuścili Europę.
Do domu powrócił w Sylwestra 1945 roku.
Żywe i barwne listy Masudy przedstawiają jego otoczenie, codzienne czynności i ludzi, których napotkał. Opisuje włoskie farmy, gaje oliwne i aleje cyprysów.
Pisze o nauce gry na ukulele swoimi "dużymi, niezdarnymi" palcami oraz o nocnych sesjach śpiewu i gry w bule, które trwały przez całą wojnę.
Opowiada o trudnej sytuacji Włochów, którzy wyrzucali śmieci 442-ej w poszukiwaniu jedzenia, a także o psotach francuskich dzieci, które obrzucały medyków śnieżkami.
Fragmenty dziennika medycznego 442. pułku zapewniają kontekst dla listów, a Hana wtrąca krótkie wspomnienia o swoich doświadczeniach. Listom towarzyszą migawki, rysunek wykonany w terenie i trzy mapy narysowane przez Masudę.
