Liść i dziób: Sonety

Opinie czytelników

Książka Scotta Wiggermana „Leaf and Beak: Sonnets” to zbiór sonetów zainspirowanych jego codziennymi biegami wokół parku Mueller Lake w Austin, uchwycających piękno natury i zmieniających się pór roku poprzez elegancką i mistrzowską formę poetycką. Recenzenci chwalą książkę za jej liryczną jakość, silne obrazy i emocjonalny rezonans, co czyni ją przyjemnością zarówno dla miłośników poezji, jak i przyrody.

Elegancki i delikatny język, mistrzowskie wykorzystanie formy sonetu, silne obrazy, głębia emocjonalna, umiejętność uczynienia zwykłego niezwykłym, inspirujące obserwacje przyrody, dobrze skonstruowane z połączonymi sonetami.

Niektórzy czytelnicy mogą nie uznać tematu za wciągający, jeśli nie interesują się przyrodą, a format może nie odpowiadać tym, którzy szukają wolnego wiersza lub nowszych stylów poetyckich.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Leaf and Beak: Sonnets

Zawartość książki:

Przez ostatnią dekadę poeta Scott Wiggerman przez większość poranków przemierzał szlaki w Mueller Lake Park w Austin, przestrzeni miejskiej stworzonej na terenie, na którym niegdyś znajdowało się lotnisko. Obudzony krajobrazem podczas spaceru, Wiggerman zatrzymywał się od czasu do czasu i notował słowo lub frazę do wiersza, który miał powstać później.

Leaf and Beak jest owocem tych spacerów, zawsze czujnego oka poety, dyscypliny, której nauczył się, opanowując sonet. Czytelnicy są tu w dobrych rękach. Sonety - w liczbie siedemdziesięciu pięciu - płyną tak płynnie, że można zapomnieć, że czyta się sonet i po prostu pozwolić, by obrazy nas pochłonęły, a rytmy popchnęły do przodu.

Wiersze Leaf and Beak to ciche wiersze, wiersze refleksyjne, wiersze, które proszą o spacer w bezruchu przez kilka chwil, aby wchłonąć „ukryte w pełnym widoku”, aby docenić „samotny zielony liść / który wisi jak weekendowe urodziny, głuchy / na gorzkie wiatry”. Wiggerman porusza się od obserwowanego obrazu, pozwalając niektórym szczegółom skierować się do wewnątrz, podczas gdy inne prowadzą do medytacji nad jego bliźnimi, nad światem, po którym chodzi.

„Co przyniesie / jutro, czego teraz nie widać? „pyta. „Jaka zmiana, jakie cuda do odkrycia? „.