Licencja kreatywna: Prawo i kultura cyfrowego samplingu

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, recenzje podkreślają, że książka Kembrew McLeoda oferuje pouczające i wnikliwe spojrzenie na historię i wpływ hip hopu, szczególnie w odniesieniu do praw do samplowania i przemysłu muzycznego. Czytelnicy doceniają jej dogłębną analizę i przyjemny styl pisania.

Książka jest w świetnym stanie i nie jest uszkodzona, oferuje dokładny przegląd historyczny muzyki hip-hopowej, dostarcza cennych spostrzeżeń na temat praw do samplowania, łączy praktyczne realia branżowe z kulturowym znaczeniem i jest przyjemna w czytaniu.

Nie zgłoszono żadnych potencjalnych wad książki.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Creative License: The Law and Culture of Digital Sampling

Zawartość książki:

W jaki sposób Alan Lomax, kolekcjoner pieśni ludowych z czasów depresji, został autorem piosenki "Takeover" Jaya-Z? Dlaczego Clyde Stubblefield, główny perkusista w nagraniach Jamesa Browna z późnych lat 60-tych, takich jak "Funky Drummer" i "Cold Sweat", nie otrzymuje wynagrodzenia za częste wykorzystywanie przez innych muzyków bitów, które wykonywał w tych utworach? Podejście przemysłu muzycznego do cyfrowego samplingu - aktu włączania fragmentów istniejących nagrań do nowych - zawiera odpowiedzi. Badając złożoność i sprzeczności w sposobie licencjonowania sampli, Kembrew McLeod i Peter DiCola przeprowadzili wywiady z ponad 100 muzykami, menedżerami, prawnikami, specjalistami z branży, dziennikarzami i naukowcami. W oparciu o te wywiady, Creative License umieszcza cyfrowy sampling w kontekście historycznym, kulturowym i prawnym. Opisuje hip-hop podczas jego złotej ery pełnej sampli w latach 80. i na początku lat 90., procesy sądowe, które ukształtowały amerykańskie prawo autorskie dotyczące samplingu, oraz labiryntowy proces licencjonowania, w którym muzycy muszą się teraz poruszać. Autorzy twierdzą, że obecny system licencjonowania sampli jest nieefektywny i ogranicza kreatywność. Przykładowo, szacując dzisiejsze opłaty licencyjne za "Paul's Boutique" Beastie Boys (1989) i "Fear of a Black Planet" Public Enemy (1990), dwa albumy ze złotej ery hip-hopu, autorzy pokazują, że żaden z nich nie mógłby zostać wydany komercyjnie w dzisiejszych czasach.

Zauważając, że ta sama dynamika, która stwarza problemy dla remikserów, odbija się teraz echem we wszystkich branżach kultury, autorzy kończą analizą pomysłów na reformę.

Wśród rozmówców są David Byrne, Cee Lo Green, George Clinton, De La Soul, DJ Premier, DJ Qbert, Eclectic Method, El-P, Girl Talk, Matmos, Mix Master Mike, Negativland, Public Enemy, RZA, Clyde Stubblefield, T. S. Monk.