Let Me See It

Opinie czytelników

„Let Me See It” Jamesa Magrudera to zbiór powiązanych ze sobą opowiadań skupiających się na dwóch kuzynach, Tomie i Elliottcie, obejmujących ich życie od dzieciństwa do dorosłości. Opowiadania poruszają tematy dorastania gejów w ważnych momentach kulturowych, takich jak kryzys AIDS. Pisarstwo Magrudera jest znane z humoru, głębi i bystrych obserwacji, wciągając czytelników w podróże bohaterów. Jednak niektórzy czytelnicy uznali styl pisania za niespójny, a postacie za nieatrakcyjne.

Kolekcja jest chwalona za znakomity styl pisania, humor, głęboki oddźwięk emocjonalny i wnikliwą obserwację niuansów życia. Wielu recenzentów doceniło zróżnicowane perspektywy narracyjne i dobrze nakreślone, wiarygodne postacie, szczególnie w przekazywaniu złożoności dorastania gejów. Historie opisywane są jako poruszające, zabawne i stanowiące świeże podejście do narracji o dorastaniu.

Pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące niespójności tonu i niezgrabnego stylu pisania, co utrudnia niektórym czytelnikom zaangażowanie się w te historie. Niektórzy uznali postacie za nieatrakcyjne i czuli, że pisanie wydaje się wymuszone lub pretensjonalne. Niektórzy recenzenci wyrazili również rozczarowanie, sugerując, że czytanie zbioru było bardziej obowiązkiem niż przyjemnością.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zbiór powiązanych ze sobą opowiadań Jamesa Magrudera śledzi losy dwóch kuzynów gejów, Toma i Elliotta, od okresu dorastania w latach 70. do dorosłości na początku lat 90.

Z ironiczną mieszanką komedii i czułości, Magruder przedstawia ich próby poruszania się w szafie i biurze oraz lekcje, których uczą się o lubieżnych współpracownikach, podnoszeniu CV, włoskich przyrostkach i zamrożonych prezerwatywach. Gdy Tom i Elliot szukają relacji opartych na zaufaniu, podczas gdy kryzys AIDS pogłębia się, ich ścieżki rozchodzą się, prowadząc Toma do nowego poczucia tego, co najważniejsze. Magruder jest szczególnie biegły w oddawaniu momentów, które ujawniają niepisane kody zachowań swoim bohaterom, którzy nie mają innego sposobu, aby się ich nauczyć, jak tylko poprzez bolesne doświadczenie.

Strata jest nagła, a jej następstwa przedstawione z dużą oszczędnością. W Tomie i Elliott czytelnicy rozpoznają samych siebie, napędzanych tymi samymi absurdalnymi pragnieniami i nieświadomymi impulsami, poddanych tym samym losom.