Les Diaboliques

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem mrocznych i prowokujących opowiadań, które poruszają takie tematy, jak ukryte pragnienia, obsesja i złożona natura kobiet. Choć została doceniona za swoje walory literackie i wciągający styl, spotkała się również z krytyką za postrzeganą mizoginię i uogólnienia dotyczące kobiet.

Książka jest uważana za klasykę literatury francuskiej, prezentując unikalny styl narracji, który jest wciągający i prowokujący do myślenia. Czytelnicy uważają ją za mroczną, bezczelną i bezkompromisowo intrygującą, często pozostawiającą niezatarte wrażenie.

Autor jest krytykowany za negatywne postrzeganie kobiet, co prowadzi do uogólnień, które niektórzy czytelnicy uważają za niepokojące. Co więcej, styl pisania może być postrzegany jako przestarzały lub trudny dla niektórych, z gęstą strukturą i nadmiarem przypisów. Niektóre wydania mogą być w złym stanie, a ogólnie rzecz biorąc, nie wszyscy czytelnicy doceniają poruszane tematy.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Jeśli chodzi o kobiety w tych historiach, dlaczego nie miałyby być Diabolikami? Czyż nie mają w sobie wystarczająco dużo diabolizmu, by zasłużyć na to słodkie miano? Diaboliki! Nie ma tu ani jednej, która nie byłaby w jakimś stopniu diaboliczna. Jak diabeł, który też był aniołem, ale upadł głową w dół, a resztą w górę! Żaden z nich nie jest czysty, cnotliwy, niewinny. Są potworami samymi w sobie, z niewielką ilością dobrych uczuć czy moralności. Dlatego też można by ich nazwać „Les Diaboliques”, nie kradnąc nazwy... Chcieliśmy stworzyć małe muzeum tych pań. Sztuka ma dwa płaty, jak mózg. Natura przypomina te kobiety, które mają jedno oko niebieskie, a drugie czarne. Oto czarne oko narysowane tuszem - tuszem drobnej cnoty.

Barbey d'Aurevilly.

Barbey bardziej niż zdradza siebie, zdradza samego siebie. Wszystkie jego powieści emanują l'odor di femmina; zasadniczo odkrywa się w nich obsesję na punkcie kobiet do tego stopnia, że wierzy się, iż uwolnił się od nich poprzez styl.

Jean de La Varende, Les Grands Normands.

Wstęp i przypisy Pierre'a Glaudesa.