Leningrad: Wyprawa 4 Grupy Pancernej, 1941 r.

Opinie czytelników

Książka zawiera dogłębną analizę działań 4 Grupy Pancernej podczas wczesnych etapów operacji Barbarossa i bitew prowadzących do Leningradu. Napisana przez byłego szefa sztabu generała Chalesa de Beaulieu, oferuje wgląd w strategię wojskową, przywództwo i wyzwania operacyjne, przed którymi stanęła grupa. Chociaż książka jest chwalona za zawartość informacyjną i kompetentną perspektywę, niektórzy czytelnicy zauważają brak pomocy wizualnych i potrzebę ulepszeń map.

⬤ Informacyjna i szczegółowa analiza
⬤ cenne niemieckie spojrzenie na operacje wojskowe
⬤ obejmuje znaczące bitwy i wyzwania strategiczne
⬤ zawiera spostrzeżenia na temat logistyki, dowodzenia i współpracy między służbami
⬤ oferuje interesujące oceny przywódców wojskowych
⬤ zawiera liczne załączniki dostarczające przydatnych danych.

⬤ brak fotografii, co sprawia, że lektura jest czasami nudna
⬤ mapy taktyczne są słabo zlokalizowane i niewystarczająco szczegółowe
⬤ niektóre mapy są zbyt małe
⬤ narracja może wymagać częstego przewracania stron w celu odniesienia się do map

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Leningrad: The Advance of Panzer Group 4, 1941

Zawartość książki:

W momencie rozpoczęcia operacji Barbarossa, Grupa Armii Północ miała za cel operacyjny Leningrad - od miasta dzieliło ją 800 kilometrów państw bałtyckich oraz 18-20 dywizji piechoty, dwie dywizje kawalerii i osiem lub dziewięć brygad zmechanizowanych Armii Czerwonej. Było oczywiste, że aby odnieść sukces, będą musieli przedrzeć się do zachodniej Dźwiny i ustanowić przyczółek, zanim Rosjanie wykorzystają tę naturalną cechę do zorganizowania frontu obronnego.

Grupa Pancerna 4, w skład której wchodziły LVI Korpus Pancerny i XLI Korpus Pancerny, miała poprowadzić działania. Do końca pierwszego dnia grupa przesunęła się o 70 kilometrów w głąb terytorium wroga. Czerwone kontrataki na ich niechronione flanki spowolniły ich, co doprowadziło do bitwy czołgów pod Raseiniai, ale grupie udało się zdobyć D naburg na zachodniej Dźwinie 26 czerwca, a wkrótce potem ustanowiono przyczółek.

Następnie grupa ruszyła na północny wschód przez Łotwę do Linii Stalina. W połowie lipca Hoepner przygotowywał się do przepchnięcia ostatnich 100 kilometrów do Leningradu, jednak Leeb, dowódca grupy armii, miał inne plany dla grupy i natarcie nie było kontynuowane przez kilka kolejnych tygodni.

Ta relacja z natarcia 4 Grupy Pancernej została napisana przez Waltera Charlesa de Beaulieu, szefa sztabu 4 Grupy Pancernej. Opublikowana w języku niemieckim w 1961 roku, jest pierwszym tłumaczeniem na język angielski.

Beaulieu nie tylko przedstawia szczegółowy opis natarcia Grupy Pancernej, ale także oferuje ocenę walk, analizę wpływu ograniczeń nałożonych na Grupę Armii Północ na operacje 4 Grupy Pancernej oraz wnioski, jakie można wyciągnąć z jej doświadczeń w krajach bałtyckich. Kończy dyskusją na temat tego, czy Leningrad mógł kiedykolwiek zostać zdobyty.