Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 18 głosach.
Wellington's Light Division in the Peninsular War: The Formation, Campaigns & Battles of Wellington's Famous Fighting Force, 1810
W lutym 1810 roku Wellington utworzył najsłynniejszą jednostkę w wojnie półwyspowej: Dywizję Lekką. Sformowana wokół 43. i 52. pułku lekkiej piechoty oraz 95. pułku strzelców, wyczyny tych trzech regimentów przeszły do legendy. W ciągu następnych 50 miesięcy dywizja walczyła i zdobywała chwałę w niemal każdej bitwie i oblężeniu wojny półwyspowej.
Kluczem do zrozumienia, w jaki sposób dywizja osiągnęła swoją sławę, jest zrozumienie jej doskonałości i tradycji, która została ustanowiona od momentu jej założenia. Jej początki sięgają granicy Hiszpanii i Portugalii, gdzie służyła jako zasłona między armią Wellingtona a Francuzami. Przez sześć miesięcy, mając znaczną przewagę liczebną, obsadzała posterunki, strzegła brodów i mostów oraz toczyła liczne potyczki. Kiedy nadszedł czas wycofania się z granicy, dywizja przeszła przez wstrząsający odwrót z nieustępliwym wrogiem na piętach. To właśnie podczas tego pełnego wydarzeń roku rozwinął się esprit-de-corps i wiara w swoich dowódców i samych siebie, które nie miały sobie równych w armii Wellingtona.
Lekka Dywizja Wellingtona w wojnie półwyspowej wykorzystuje ponad 100 źródeł pierwotnych, aby opowiedzieć o licznych potyczkach, starciach i bitwach, a także o trudach rocznej służby na linii frontu. Wiele z tych źródeł pochodzi z brytyjskich i portugalskich archiwów i nigdy wcześniej nie było publikowanych. Inne pochodzą z dawno zapomnianych książek opublikowanych ponad 150 lat temu. To właśnie poprzez słowa oficerów i żołnierzy, którzy służyli w tej dywizji, opowiedziane jest to ważne i długo oczekiwane studium pierwszego krytycznego roku Lekkiej Dywizji.
