Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Wellington's Light Division and the Defence of Portugal: The Battles of 1811
Istnieje wiele książek na temat kampanii Wellingtona podczas wojny półwyspowej. Jednak bardzo niewiele z nich analizuje kluczowy rok 1811, kiedy to przeszedł do ofensywy i zmusił armie Napoleona do cofnięcia się o ponad 300 kilometrów, od drzwi Lizbony do granicy z Hiszpanią. Przez dwa miesiące ścigał wycofujących się Francuzów, walcząc z potyczkami i strażą tylną praktycznie przez całą drogę.
Francuzi ostatecznie zatrzymali się na granicy hiszpańskiej i zwrócili się przeciwko Wellingtonowi na początku maja, gdzie pod Fuentes de Ooro stoczono epicką trzydniową bitwę. Przez resztę roku Wellington bronił granicy, jednocześnie planując wyzwolenie Hiszpanii w 1811 roku. Lekka Dywizja Wellingtona i obrona Portugalii przygląda się słynnej Lekkiej Dywizji, która prowadziła pościg za Francuzami i brała udział w niemal każdej bitwie stoczonej w tym roku.
Książka bada również impas w styczniu i lutym 1811 r., kiedy to dywizja utrzymywała posterunki z widokiem na francuskie pozycje w pobliżu Santarem, a także pościg za armią francuską z powrotem do Hiszpanii w marcu i kwietniu, kiedy to dywizja stoczyła wiele potyczek, bitew i małych bitew, często na własną rękę. Obejmują one działania pod Pombal, Condeixa, Redinha, Casal Novo, Foz d'Arouce, Freixada i Sabugal. W maju Lekka Dywizja wzięła udział w desperackiej walce pod Fuentes de Ooro, gdzie przez większą część bitwy utrzymywała prawą flankę armii.
Przez resztę roku Lekka Dywizja znajdowała się w pobliżu Ciudad Rodrigo, gdzie zajmowała tereny, które zajmowała przez większą część 1810 roku, gdzie służyła jako wysunięte placówki Wellingtona. Dywizja zajęła podobne pozycje i walczyła pod Fuente Guinaldo i El Bodon. Oprócz tych walk, książka przeanalizuje zmiany w organizacji dywizji, wraz z dodaniem nowych batalionów i zwolnieniem innych jednostek. Szczegółowo omówione zostaną również problemy z dowodzeniem i kontrolą - czołowi oficerowie byli wyczerpani i prosili o pozwolenie na powrót do domu w celu regeneracji sił.
Opierając się na pamiętnikach, listach i wspomnieniach, autorzy opowiadają historię oficerów i ludzi, którzy walczyli w dywizji. Wiele z tych źródeł nigdy wcześniej nie było publikowanych.
