Lekcje przedmiotów

Opinie czytelników

Recenzje pierwszej powieści Anny Quindlen ujawniają mieszane reakcje czytelników. Wielu docenia jej styl pisania, rozwój postaci i emocjonalną głębię narracji. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że ta powieść nie jest tak mocna jak jej późniejsze dzieła, zwracając uwagę na takie kwestie, jak nagłe zakończenie i postacie, które wydają się stereotypowe. Ogólnie rzecz biorąc, choć wielu uważa, że książka jest wciągająca i dobrze napisana, pojawiają się krytyczne uwagi dotyczące jej struktury i tempa.

Mocny styl pisania, angażujący rozwój postaci, głębia emocjonalna, umiejętność poruszania trudnych tematów, tematy, z którymi można się utożsamić, uroczy portret życia rodzinnego.

Nie tak dopracowana jak późniejsze dzieła, nagłe zakończenie, niektóre postacie postrzegane jako jednowymiarowe i stereotypowe, meandrująca fabuła.

(na podstawie 75 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Object Lessons

Zawartość książki:

„Ułożyłem tę książkę nie tak, jak zwykle konstruuje się narrację prozą, ale tak, jak mógłby wyglądać wiersz. W zwrotach i powrotach.

W częściach, które się odnajdują i powtarzają, i powtarzają argument, aż traci on swoją rozsądną krawędź i, miejmy nadzieję, staje się rodzajem kadencji”. W „Object Lessons” Eavan Boland medytuje nad kobiecością w konkretnych miejscach i czasach swojego życia. W skrupulatnej i sugestywnej prozie porusza również kwestie narodowości, oczyszczając przestrzeń w Irlandii, gdzie bycie kobietą i poetką wydawało się w przeszłości sprzecznością.

Książka funkcjonuje w jej twórczości tak, jak „Preludium” Wordswortha w jego, choć Boland nie pozwala sobie na luksus zachwytu: aby powiedzieć nie więcej lub mniej niż ma na myśli, skupia się na szczegółach, na „upartych szczegółach”, które zawierają i reprezentują większe znaczenie, związek i siłę. Autobiografia nie ma tu charakteru konfesyjnego: liczą się fakty, które łączą się z innymi głosami, innymi życiami.

To, co London Review of Books nazwał „radykalnym, ale niedoktrynalnym feminizmem” Boland, informuje o wszystkich powiązanych medytacjach w „Object Lessons”, dokumencie naszych czasów. Niechęć do modernizmu, troska o erotykę w czasie i w każdym punkcie poczucie ciągłości sprawiają, że książka jest portretem krytycznej wyobraźni o głębokiej integralności, znajdującej drogę wśród przeszkód historii, odnajdującej się w i poprzez lekcje przedmiotów - zwłaszcza artefaktów i wierszy - które napotyka.