Lekcja fortepianu

Opinie czytelników

Recenzje „The Piano Lesson” Augusta Wilsona podkreślają silną tematykę dziedzictwa i tożsamości, a także wciągającą i poetycką jakość dialogów. Wielu czytelników docenia to, jak dobrze czyta się tę sztukę w porównaniu do typowych dramatów i podkreśla emocjonalną głębię postaci i historii. Istnieją jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące zakończenia i kwestii związanych z fizycznymi warunkami książki.

⬤ Mocne, realistyczne i poetyckie dialogi
⬤ bogate tematy dziedzictwa i tożsamości
⬤ wciągająca i zabawna fabuła
⬤ dobra lektura nawet bez doświadczenia scenicznego
⬤ dobrze przyjęta w środowiskach edukacyjnych
⬤ wielu czytelników uznało ją za przyjemną dla klubów książki.

⬤ Niektórzy uznali zakończenie za rozczarowujące
⬤ fizyczny stan książki był różny, z takimi kwestiami jak zagięte okładki
⬤ mieszane uczucia co do jej wielkości
⬤ niektórzy czytelnicy postrzegali ją jako akceptowalną lub przyzwoitą.

(na podstawie 75 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Piano Lesson

Zawartość książki:

Wznowienie nagrodzonej Pulitzerem sztuki Augusta Wilsona z udziałem Samuela L. Jacksona, Danielle Brooks i Johna Davida Washingtona już na Broadwayu!

Zdobywca nagrody New York Drama Critics Circle Award dla najlepszej sztuki, ten współczesny amerykański klasyk opowiada o rodzinie i spuściźnie niewolnictwa w Ameryce.

August Wilson dał już amerykańskiemu teatrowi tak czarujące sztuki o czarnych doświadczeniach w Ameryce XX wieku, jak Ma Rainey's Black Bottom, Joe Turner's Come and Gone i nagrodzone Pulitzerem Fences. W swojej drugiej nagrodzonej Pulitzerem sztuce, The Piano Lesson, Wilson stworzył być może swoje najbardziej nawiedzone i dramatyczne dzieło.

Sercem sztuki jest ozdobnie rzeźbione pianino, które jako cenny, ciężko zdobyty majątek rodziny Charlesów, zbierało kurz w salonie domu Berniece Charles w Pittsburghu. Kiedy Boy Willie, żywiołowy brat Berniece, wkracza w jej życie ze swoim marzeniem o zakupie tej samej ziemi Missisipi, na której jego rodzina pracowała jako niewolnicy, planuje sprzedać ich zabytkowe pianino za twardą gotówkę, której potrzebuje, aby postawić na swoją przyszłość. Ale Berniece odmawia sprzedaży, trzymając się pianina jako przypomnienia historii, która jest ich rodzinnym dziedzictwem. Ten dylemat jest prawdziwą lekcją gry na pianinie, przypominającą nam, że czarni są często pozbawieni zarówno symboli swojej przeszłości, jak i możliwości w teraźniejszości.