Lekarstwo na smutek: Księga błogosławieństw na czas smutku

Opinie czytelników

Recenzje książki Jan Richardson „The Cure for Sorrow” konsekwentnie podkreślają jej głęboką zdolność do pocieszania osób doświadczających żałoby. Czytelnicy doceniają jej poetyckie błogosławieństwa, które głęboko rezonują, zapewniają potwierdzenie uczuć straty i mogą być źródłem uzdrowienia i pocieszenia. Książka jest postrzegana jako wspaniały prezent, który wykracza poza konkretne osobiste straty, oferując szersze przesłanie wsparcia i zrozumienia.

⬤ Głęboko poruszająca i pocieszająca poezja, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Oferuje wsparcie i zrozumienie dla osób doświadczających żałoby.
⬤ Może być czytana powoli lub po trochu, dzięki czemu jest przystępna.
⬤ Odpowiednia dla szerokiego grona odbiorców, nie ograniczając się tylko do osób opłakujących utratę współmałżonka.
⬤ Wielu czytelników uważa książkę za świetny prezent i poleca ją innym.
⬤ Osobista podróż autora dodaje autentyczności jego pismom.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą błędnie założyć, że książka jest religijna ze względu na jej tytuł, ale nie jest ona mocno skoncentrowana na religii.
⬤ Kilka linijek dotyczy konkretnie utraty współmałżonka, co nie każdemu może przypaść do gustu.
⬤ Książka może nie dostarczać konkretnych rozwiązań lub odpowiedzi na żałobę, ponieważ koncentruje się na podróży, a nie na rozwiązaniu.

(na podstawie 92 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Cure for Sorrow: A Book of Blessings for Times of Grief

Zawartość książki:

Kiedy Jan Richardson niespodziewanie straciła męża i twórczego partnera, piosenkarza i autora tekstów Garrisona Dolesa, zrobiła to, co od dawna umiała robić: napisała błogosławieństwa.

Nie były to przesłodzone błogosławieństwa. Nie zminimalizowały bólu i oszołomienia, które pojawiły się w następstwie rozdzierającej śmierci. Dzięki tym błogosławieństwom Jan weszła w głębię szoku, gniewu i smutku. Z tej głębi wydobyła słowa, które z rozdzierającą serce szczerością oferują zaskakujące pocieszenie i oszałamiającą łaskę.

Ci, którzy znają stratę, znajdą na tych stronach pokrewieństwo. W tych błogosławieństwach, które przechodzą przez udrękę rozdarcia do nieoczekiwanych schronień pocieszenia i nadziei, migocze światło, które pomaga nam zobaczyć, że nie idziemy sami.

Z własnej ścieżki żałoby Jan oferuje świetlisty, niezapomniany prezent, który zaprasza nas do poznania wytrwałości nadziei i uznania obecności miłości, która, jak pisze, jest „najtrwalszym lekarstwem na smutek”.