Pierwsze kodyfikacje prawa zapisane w cywilizacji uznawały znaczenie prawa w naszych ludzkich systemach. Nikt nie nakazywał swoim synom przestrzegania sprawiedliwości, zakrywania wstydu ciała, błogosławienia Stwórcy, czczenia ojca i matki oraz powstrzymywania się od nieprawości i nieczystości.
Zasady te zostały później udoskonalone do ich obecnej formy, Dziesięciu Przykazań. Samo istnienie człowieka zależało od jego posłuszeństwa prawu Bożemu. Tradycja utrzymuje, że prawo to zostało sformułowane jako werbalne uznanie przymierza między Bogiem a Jego ludem.
Oznaczało to quid pro quo ze strony obu stron, a zatem stanowiło legalną i wiążącą umowę zgodnie z ustalonymi zasadami prawa. Jednak przymierze to nie obejmowało całej znanej populacji świata, ale tylko grupę znaną jako Lud Boży, Lud Israla.
Jak opisano w Gense, pierwszej księdze Biblii, człowiek, Adam, miał zaczerwienioną cerę. Zaczerwienienie to było świadomym przypomnieniem jego zobowiązania do przestrzegania prawa Bożego.
Za każdym razem, gdy przekraczał to prawo, rumienił się, świadomie uznając swoje nieposłuszeństwo. Krew napływała mu do twarzy w postaci widocznego rumieńca, jako znak jego nieposłuszeństwa i przypomnienie, że musiał wypełnić prawo.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)