Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest szczerą i wciągającą historią 11-letniej dziewczynki o imieniu Mo, która radzi sobie z wyzwaniami systemu opieki zastępczej, jednocześnie odkrywając rodzinne przepisy i szukając poczucia przynależności po utracie babci. Łączy w sobie tematy jedzenia, rodziny i rozwoju osobistego.
Zalety:Czytelnicy doceniają słodką i rozgrzewającą narrację książki, wiarygodne postacie oraz eksplorację rodziny i jedzenia. Wykorzystanie przepisów dodaje wyjątkowego uroku, a wielu uznało ją za wciągającą i podnoszącą na duchu lekturę, odpowiednią dla nastolatków. Styl pisania, w szczególności format epistolarny, wywołuje silne emocje i więzi z bohaterami.
Wady:Niektórzy recenzenci krytykowali elementy historii jako nieodpowiednie dla zamierzonej grupy wiekowej, wspominając o tematach takich jak zauroczenia osób tej samej płci i nierówności rasowe, które mogą nie pasować do poziomu dojrzałości młodszych czytelników. Ponadto niektóre punkty fabuły, zwłaszcza zakończenie, zostały zauważone jako dość smutne i potencjalnie niepokojące dla odbiorców w średnim wieku.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Lasagna Means I Love You
Zawartość książki:
Jakie są podstawowe składniki tworzące rodzinę? Jedenastoletnia Mo wymyśla swój własny przepis w tej niezapomnianej historii, która jest trochę słodka, trochę kwaśna i całkowicie pyszna.
Nan była całą rodziną, jakiej Mo kiedykolwiek potrzebowała. Ale nagle odeszła, a Mo znalazła się w rodzinie zastępczej po tym, jak jej wujek zdecydował, że nie jest warta pozostania w pobliżu.
Nan zostawiła jej notatnik i poradziła, by znalazła sobie hobby, takie jak wyścigi fretek lub czytanie z dłoni.
Ale jak hobby może naprawić cokolwiek w jej nowo wywróconym do góry nogami życiu?
Wtedy Mo znajduje ręcznie robioną książkę kucharską wypełnioną czyimiś rodzinnymi przepisami. Choć Nan nigdy nie gotowała, Mo nie może oderwać od niej wzroku. Nie tyle od przepisów, co od historii z nimi związanych. Kiedy jednak przygotowuje sobie garnek zupy, jest ona tak pocieszająca, jak mówiły notatki z przepisu.
Wkrótce Mo pyta wszystkich, których spotyka, o ich rodzinne przepisy. Uczy się je przyrządzać. Zbiera historie, które się za nimi kryją. Buduje stronę internetową, by się nimi dzielić. I, w porządku, skrycie ma nadzieję, że dawno zaginiony krewny odnajdzie ją i da jej własny rodzinny przepis.
Ale kiedy wszystko znów zaczyna się psuć, Mo zdaje sobie sprawę, że jeśli chce mieć rodzinny przepis - lub prawdziwą rodzinę - będzie musiała sama go wymyślić.
