Generał Carl von Clausewitz, który zmarł na cholerę w 1831 roku, pozostawił po sobie monumentalne, niedokończone dzieło, które przyniosło mu pośmiertne międzynarodowe uznanie.
Pierwotnie jego Teoria wielkiej wojny (vom Kriege) miała składać się z dziesięciu tomów. Podobnie jak Sun Tzu czy Machiavelli, tekst Clausewitza wykracza daleko poza sferę militarną i czyta się go jak prawdziwy traktat filozoficzny, którego nauki odcisnęły głębokie piętno na umysłach specjalistów z różnych dziedzin nauk humanistycznych, od polityki po socjologię, a ostatnio także strategię ekonomiczną.
W szczególności Clausewitz postrzega wojnę nie jako cel sam w sobie, ale jako środek, jako „sztukę”, która we wszystkich przypadkach ma wymiar polityczny, którego nie można przeoczyć, ryzykując utratę jej istoty. Poniższe strony stanowią pierwszą część tomu 1 jego Teorii Wielkiej Wojny i poruszają kwestię strategii z ogólnego punktu widzenia, fragment pracy pruskiego generała, który naszym zdaniem ujawnia wyjątkowe podejście, które pozwala na studiowanie jego pism w podręcznikach szkolnych nawet dzisiaj.
