Ocena:
Książka napisana przez filozofa Karla Jaspersa jest klasyczną eksploracją niemieckiej psychiki i złożoności poczucia winy po II wojnie światowej. Wyróżnia się jasnym i przystępnym językiem, poruszając ciężkie tematy z głębią i jasnością. Czytelnicy doceniają obiektywne podejście do delikatnego tematu, co czyni ją wartościową lekturą dla osób zainteresowanych filozofią i kontekstem historycznym.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i łatwa w odbiorze
⬤ obiektywne podejście do złożonych tematów
⬤ cenny wgląd w niemiecką winę i kwestie społeczne po II wojnie światowej
⬤ wciągająca dla czytelników zainteresowanych filozofią i historią.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy za ciężkie lub trudne do zaangażowania, w zależności od poziomu zainteresowania tematem.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Question of German Guilt
Krótko po upadku nazistowskiego rządu profesor filozofii na Uniwersytecie w Heidelbergu wygłosił wykład na temat, który rozpalił świadomość i sumienie myślących Niemców. "Czy naród niemiecki jest winny? "Te wykłady Karla Jaspersa, wybitnego europejskiego filozofa, przyciągnęły szeroką uwagę niemieckich intelektualistów i studentów; wydawały się oferować drogę do zdrowia i moralności w nieuporządkowanym świecie.
Jaspers, przez całe życie liberał, próbował w tej książce racjonalnie przedyskutować problem, który do tej pory wywoływał jedynie żar i wściekłość. Jego książka nie była ani wymijającą apologią, ani zdrowym potępieniem, rozróżniał w niej rodzaje winy i stopnie odpowiedzialności. Wymienił cztery kategorie winy: winę kryminalną (popełnienie jawnych czynów), winę polityczną (stopień politycznego przyzwolenia na nazistowski reżim), winę moralną (kwestia prywatnego osądu wśród przyjaciół) i winę metafizyczną (powszechnie podzielana odpowiedzialność tych, którzy zdecydowali się pozostać przy życiu zamiast umrzeć w proteście przeciwko nazistowskim okrucieństwom).
Karl Jaspers (1883-1969) ukończył medycynę, ale wkrótce zainteresował się psychiatrią. Jest autorem standardowej pracy na temat psychopatologii, a także specjalnych opracowań na temat Strindberga, Van Gogha i Nietschego. Po I wojnie światowej został profesorem filozofii w Heidelbergu, gdzie zyskał sławę jako błyskotliwy nauczyciel i wczesny przedstawiciel egzystencjalizmu. Jako jeden z pierwszych zapoznał niemieckich czytelników z dziełami Kierkegaarda.
Jaspers musiał zrezygnować ze swojego stanowiska w 1935 roku. Z całkowitej izolacji, do której zmusił go reżim hitlerowski, Jaspers powrócił w 1945 r. na stanowisko centralnego intelektualnego przywódcy młodszych liberalnych elementów Niemiec. W swoim pierwszym wykładzie w 1945 r. z mocą przypomniał słuchaczom o losie niemieckich Żydów. Nieskazitelna postawa Jaspersa jako antynazisty, a także jego czuły umysł sprawiły, że stał się punktem zbornym dla tych z jego rodaków, którzy chcą odbudować wolne i demokratyczne Niemcy.
