A Cultural History of Democracy in the Renaissance
Niniejszy tom oferuje szeroką eksplorację kulturowej historii demokracji w renesansie. Renesans rzadko był uważany za ważny moment w historii demokracji. Niemniej jednak, jak pokazuje ten tom, okres ten może być postrzegany jako "demokratyczne laboratorium" na wiele, często nieoczekiwanych, sposobów. Klasycyzujący ruch kulturowy znany jako humanizm, który rozprzestrzenił się w Europie i poza nią w tym okresie, miał wpływ na znaczne poszerzenie wiedzy na temat klasycznych tradycji demokratycznych i republikańskich. Grecka historia i filozofia, w tym historia ateńskiej demokracji, stały się w pełni znane na Zachodzie po raz pierwszy w świecie postklasycznym. Częściowo w wyniku tego okres od 1400 do 1650 roku był świadkiem bogatych i historycznie ważnych debat na temat niektórych trwałych kwestii politycznych leżących u podstaw kultury demokratycznej: kwestii suwerenności, wolności, obywatelstwa, dobra wspólnego, miejsca religii w rządzie.
Jednocześnie wprowadzenie druku i pojawienie się kwitnącej, proto-dziennikarskiej kultury informacyjnej położyło podwaliny pod coś, co w rozpoznawalny sposób antycypuje współczesną "sferę publiczną". Ekspansja ponadnarodowej i transkontynentalnej wymiany, w tak zwanym "wieku spotkań", nadała nowy wymiar dyskusjom na temat różnorodności religijnej i etnicznej. Również płeć była przedmiotem intensywnej debaty w tym okresie, podobnie jak kwestia relacji kobiet z podmiotowością polityczną i władzą.
Niniejszy tom bada te zmiany w dziesięciu rozdziałach poświęconych pojęciom suwerenności, wolności i "wspólnego dobra"; relacji państwa i gospodarstwa domowego; religii i zobowiązaniom politycznym; płci i obywatelstwu; etniczności, różnorodności i nacjonalizmowi; kryzysom demokratycznym i oporowi obywatelskiemu; stosunkom międzynarodowym; oraz rozwojowi kultury informacyjnej. Stanowi pilny argument za świeżym zrozumieniem głębokich korzeni współczesnej demokracji.
