Kultura nadzoru: Obserwowanie jako sposób na życie

Opinie czytelników

Książka „The Culture of Surveillance” autorstwa Davida Lyona oferuje głębokie zanurzenie się w koncepcję nadzoru we współczesnym życiu, podkreślając, w jaki sposób jednostki uczestniczą w różnych formach obserwacji i jak na nie wpływają. Choć jest ona uznawana za wnikliwą dyskusję na temat codziennej inwigilacji, jej akademicki styl pisania czyni ją mniej przystępną dla ogółu czytelników. Ogólnie rzecz biorąc, wywołała ona mieszane reakcje dotyczące jej czytelności i zaangażowania.

Książka przedstawia ważny temat istotny dla współczesnego społeczeństwa i dostarcza prowokujących do myślenia spostrzeżeń na temat codziennej inwigilacji. Wiele recenzji chwali jej głębię, dokładną analizę i wciągającą tematykę. Niektórzy czytelnicy uważają ją za pouczającą i wartą przeczytania, podkreślając, że rzuca ona światło na to, jak chętnie jednostki poddają się inwigilacji.

Kilka recenzji krytykuje książkę za jej akademicki i podręcznikowy styl pisania, co czyni ją mniej przystępną dla ogółu społeczeństwa. Niektórzy czytelnicy uznali ją za nudną i nużącą, stwierdzając, że może być zbyt rozwlekła. Ponadto, niektórzy uważali, że zakłada ona wysoki poziom wykształcenia, aby w pełni zrozumieć używaną terminologię.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Culture of Surveillance: Watching as a Way of Life

Zawartość książki:

Od 9/11 do przecieków Snowdena, historie o inwigilacji coraz częściej dominują w nagłówkach gazet. Ale agencje bezpieczeństwa i policji lub firmy internetowe i telefoniczne nie są jedynymi graczami. Inwigilacja jest nie tylko „robiona nam” - to coś, co robimy w codziennym życiu. Poddajemy się inwigilacji, wierząc, że „nie mamy nic do ukrycia”. Albo staramy się chronić naszą prywatność lub negocjować warunki, na jakich inni mają dostęp do naszych danych. Jednocześnie uczestniczymy w inwigilacji, aby nadzorować dzieci, monitorować innych użytkowników dróg i chronić naszą własność. Media społecznościowe pozwalają nam śledzić innych, w tym zupełnie nieznajomych, a także nas samych. To jest kultura nadzoru. Obserwowanie stało się sposobem na życie.

Ta ważna nowa książka bada wyobrażenia i praktyki codziennego nadzoru, w pracy, w zabawie, w szkole, w domu, zarówno w domenach „publicznych”, jak i „prywatnych”. Jej głównym celem nie są zaawansowane technologicznie, zorganizowane operacje nadzoru, ale nasze zróżnicowane, często emocjonalne, przyziemne doświadczenia nadzoru, które wahają się od przypadkowego i nieostrożnego do skupionego i celowego.

Jak twierdzi David Lyon, kultura nadzoru nie jest oderwana od państwa, społeczeństwa i gospodarki. Jest przez nie kształtowana. Ujawnia, w jaki sposób kultura nadzoru może pomóc w udomowieniu i naturalizacji nadzoru niepożądanych rodzajów, rozważając, które rodzaje nadzoru mogą być wspierane dla wspólnego dobra i ludzkiego rozkwitu.