Kultura inwigilacji: Obserwacja jako sposób na życie

Opinie czytelników

Recenzje książki „The Culture of Surveillance” autorstwa Davida Lyona odzwierciedlają mieszany odbiór jej przystępności i stylu pisania, choć wielu zgadza się co do znaczenia jej tematyki. Niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą i prowokującą do myślenia, podczas gdy inni krytykowali jej akademicki ton i gęstość.

⬤ Angażujący i przystępny styl pisania dla niektórych czytelników.
⬤ Pouczająca dyskusja na temat samonadzoru i codziennych praktyk nadzoru.
⬤ Ważny temat istotny dla współczesnego społeczeństwa.
⬤ Pobudza do myślenia i zachęca do dalszej dyskusji na temat wpływu inwigilacji.

⬤ Zbyt akademickie i gęste dla ogółu czytelników, przez co trudne do zrozumienia.
⬤ Nudny styl pisania zauważony przez niektórych czytelników, pomimo intrygującego tematu.
⬤ Brak kompleksowej eksploracji negatywnych aspektów kultury nadzoru.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że nie odpowiada ona skutecznie na ważne pytania dotyczące nadzoru.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Culture of Surveillance: Watching as a Way of Life

Zawartość książki:

Od 9/11 do przecieków Snowdena, historie o inwigilacji coraz częściej dominują na pierwszych stronach gazet. Ale inwigilacja jest nie tylko „robiona nam” - to coś, co robimy w życiu codziennym. Poddajemy się inwigilacji, wierząc, że nie mamy nic do ukrycia. Albo staramy się chronić naszą prywatność lub negocjować warunki, na jakich inni mają dostęp do naszych danych. Jednocześnie uczestniczymy w inwigilacji, aby nadzorować dzieci, monitorować innych użytkowników dróg i chronić naszą własność. Media społecznościowe pozwalają nam mieć oko na innych, a także na nas samych. To jest kultura nadzoru.

Ta ważna książka bada wyobrażenia i praktyki codziennego nadzoru. Jej głównym celem nie są zaawansowane technologicznie, zorganizowane operacje nadzoru, ale nasze zróżnicowane, przyziemne doświadczenia nadzoru, które wahają się od przypadkowego i nieostrożnego do skupionego i celowego. Podkreśla, że nadszedł czas, aby przestać używać orwellowskich metafor i znaleźć takie, które pasują do inwigilacji XXI wieku - od „Kręgu” po „Czarne lustro”.

David Lyon twierdzi, że kultura nadzoru nie jest oderwana od państwa, społeczeństwa i gospodarki. Jest przez nie kształtowana. Ujawnia, w jaki sposób kultura nadzoru może pomóc w udomowieniu i naturalizacji nadzoru niepożądanych rodzajów, i rozważa, jakie rodzaje nadzoru mogą być wspierane dla wspólnego dobra i ludzkiego rozkwitu.