Ku chwale bogini: Dewimahatmya i jej znaczenie

Opinie czytelników

Książka jest bardzo chwalona za wnikliwy komentarz, czytelność i kompleksową prezentację Devi Mahatmya. Wielu czytelników uznało ją za doskonałe źródło zarówno dla uczonych, jak i praktykujących Boską Kobiecość, oferujące głębokie zrozumienie śaktyzmu i jego filozoficznych podstaw. Istnieją jednak pewne uwagi krytyczne dotyczące niewielkich rozmiarów tekstu transliteracji i sugestia oddzielenia analizy naukowej od osobistych przekonań.

Doskonały komentarz, który jest łatwy do zrozumienia i pouczający.

Autorytatywny tekst z nienaganną wiernością oryginalnemu sanskrytowi.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In Praise of the Goddess: The Devimahatmya and Its Meaning

Zawartość książki:

Około 16 wieków temu nieznany indyjski autor lub autorzy zebrali różne wątki już starożytnych tradycji i utkali je w słowny gobelin, który do dziś jest głównym tekstem dla czcicieli hinduskiej Devi, Boskiej Matki. Ten duchowy klasyk, Devimahatmya, odnosi się do odwiecznych pytań o naturę wszechświata, ludzkości i boskości. Jak są one ze sobą powiązane, jak żyjemy w świecie rozdartym między dobrem a złem i jak znaleźć trwałą satysfakcję i wewnętrzny spokój?

Te pytania i odpowiedzi na nie stanowią istotę Devimahatmya. Narracja o wywłaszczonym królu, kupcu zdradzonym przez rodzinę, którą kocha, i jasnowidzu, którego nauczanie prowadzi poza egzystencjalne cierpienie, stanowi scenę dla trylogii mitów dotyczących wszechmocnej Boskiej Matki, Durgi, i zaciekłych bitew, które toczy z tłumami demonicznych wrogów. W tych alegoriach jej przeciwnicy reprezentują nasze aż nazbyt ludzkie impulsy do władzy, posiadania i przyjemności. Pola bitew symbolizują pole ludzkiej świadomości, na którym rozgrywają się dramaty naszego życia w radości i smutku, w mądrości i głupocie.

Devimahatmya przemawia do nas przez wieki doświadczeń i wierzeń naszych starożytnych przodków. Wyczuwamy ich zachwyt hojnością natury i przerażenie przed jej niszczycielską furią, ich rozpoznanie dobra i zła w ludzkim sercu oraz ich zrozumienie, że wszystko w naszym doświadczeniu jest wyrazem większej rzeczywistości, uosobionej jako Boska Matka.