Hosea, Second Edition
Ta lektura Księgi Ozeasza bada ją z perspektywy feministycznej, psychoanalitycznej i poetyckiej.
Co Bóg robi z prostytutką? W jaki sposób temat prostytucji odnosi się do odrzucenia kobiety jako innej i fantazji o seksualnej ekstazie, właśnie dlatego, że wymyka się ona patriarchalnemu porządkowi? Gdzie znajduje się prorok w dialektyce wściekłości i pożądania, która zarówno uwodzi, jak i potępia Izrael? Jego głos jest zarówno męski, jak i kobiecy, i poetycko ucieleśnia zmysłowość krnąbrnego Izraela. Dwuznaczność głosu jest również rolą proroka, który ma zarówno wychowywać Izraela, jak podczas wyjścia z Egiptu, jak i być pułapką, która go niszczy.
Problematyka głosu i funkcji proroczej jest widoczna w żywym rozbiorze instytucji społecznych Izraela, których rozpad jest odwrotnie proporcjonalny do centralnego miejsca dyskusji w strukturze księgi, a także w gwałtownych wahaniach od rozpaczy do niemożliwej nadziei. Skupienie się na natychmiastowej i niekontrolowanej entropii, przejawiające się w rozbudowanych, splątanych metaforach, które zajmuje centrum książki, jest otoczone w zewnętrznych rozdziałach intertekstualnymi odniesieniami do pierwotnej wizji Izraela i romantycznej destancjacji Pieśni nad Pieśniami, w której erotyczne i poetyckie sprzeczności książki znajdują być może ironiczne rozwiązanie.
