Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zbiorem anegdot o muzykach klasycznych, ukazującym ich osobowości i dziwactwa, ale niektórzy czytelnicy uznali ją za pozbawioną głębi lub humoru.
Zalety:Książka jest dobrze zbadana i oferuje wybór zabawnych i pouczających anegdot. Jest przyjemna zarówno dla tych, którzy mają rozległą wiedzę na temat muzyki klasycznej, jak i dla zwykłych czytelników. Wielu czytelników doceni jej dowcip i wgląd w postaci.
Wady:Niektóre anegdoty mogą nie być wiarygodne lub oryginalne, co prowadzi do rozczarowania czytelników oczekujących dogłębnych historii. Humor może być trafiony lub chybiony, a niektórzy uważają go za nijaki lub pozbawiony emocji. Niektóre recenzje wspominają o nadmiernym wypełnieniu i braku wciągającej treści.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Book of Musical Anecdotes
Zawartość książki:
Oto jedna z najprzyjemniejszych i najbardziej pouczających książek, jakie kiedykolwiek wydano dla miłośników muzyki, uczta zachwycających anegdot, które ujawniają aż nazbyt ludzką stronę wielkich kompozytorów i wykonawców.
Są tu historie o apetytach (Handel jedzący kolację dla trzech osób), zakłopotaniach (Brahms zasypiający podczas gry Liszta), dziwactwach (pies Brucknera szkolony do wycia na Wagnera) i oddaniu (piękna wielbicielka rozbierająca się w hołdzie Pucciniemu). Są tu niezapomniane relacje o Strawińskim mówiącym Proustowi, jak bardzo nienawidzi Beethovena, o pierwszej oszałamiającej rozmowie telefonicznej Czajkowskiego, o dziwnej miłości Dvoraka do gołębi i o skomplikowanych manewrach Verdiego, aby utrzymać słynną melodię "La donna mobile" w ścisłej tajemnicy.
Znajdziemy tu również wspaniałe ciekawostki (Beethoven uwielbiał jeść "zupę chlebową" z dziesięciu surowych jajek), a także ekscentryczne strategie (Verdi, zaniepokojony dźwiękiem ulicznych organów grających arie z jego oper, wynajął je wszystkie na jeden sezon i trzymał zamknięte w pokoju). Istnieją przykłady hojności muzyków (Haydn nazwał Mozarta "największym znanym mi kompozytorem, zarówno osobiście, jak i z nazwiska"), a także pogardliwego odrzucenia ("Czy słyszałeś jakiegoś Stockhausena? " zapytano dyrygenta Sir Thomasa Beechama. "Nie", odpowiedział, "ale wierzę, że w niektórych deptałem").
Zebrane z tysięcy książek, artykułów i niepublikowanych rękopisów (wraz ze źródłami historycznymi podanymi w obszernych notatkach), te anegdoty pojawiają się w oryginalnej formie, rzucając świeże światło na znane postacie w muzycznej galerii sław. Książka ta jest świetną rozrywką dla bywalców koncertów, nabywców płyt, operomanów, plotkarzy i miłośników muzyki na całym świecie.
